Historia
Zamek Cas Troggy (wal. Castell Troggy) po raz pierwszy wspomniany został w przekazach pisemnych w 1305 roku, kiedy to jego wieżę opisano jako nowo powstałą. Wzniesiona została przez możnego Rogera Bigoda III, piątego earla Norfolk, w ramach dworku myśliwskiego, który planowano silnie ufortyfikować (masywne mury, wieże narożne). Do prac budowlanych przystąpiono około 1303-1304 roku, po uporządkowaniu spraw majątkowo – finansowych Rogera Bigoda.
Rodzina Bigod w 1245 roku uzyskała władztwo (ang. lordship) Chepstow, zaś sam Roger Bigod po 1270 roku przystąpił do przebudowy swej głównej siedziby oraz wspierał prace budowlane w cysterskim opactwie Tintern. Inwestycje te spowodowały pod koniec XIII wieku kłopoty finansowe earla. Jako, że nie posiadał on dziedzica, a stosunki z własnym bratem układały się bardzo źle, postanowił, że po śmierci jego dobra przypadną angielskiej Koronie, w zamian za rentę wypłacaną przez władcę za życia. Doprowadziło to do wydziedziczenia brata Johna i zarazem pozwoliło earlowi podjąć kolejne inwestycje budowlane, w tym w Cas Troggy.
Niedługo po śmierci Rogera w 1306 roku, zamek prawdopodobnie został opuszczony. Być może prace budowlane nie zostały nawet ukończone według pierwotnych planów. Ostatnie przekazy źródłowe o Cas Troggy pojawiły się w latach 1308-1310, kiedy to odnotowano płatności na rzecz zamkowego zarządcy. Później źródła pisemne już milczały, zapewne z powodu porzucenia budowli.
Architektura
Zamek został wzniesiony na podmokłym, bagnistym terenie w pobliżu lasów Wentwood. W planie uzyskał kształt prostokąta zajmującego płaski obszar o wymiarach około 27 na 42 metry, sąsiadującego od północy ze strumieniem. Otoczony był fosą, po stronie zachodniej o szerokości 15 metrów i 10 metrów szerokości po stronie południowej, a także kurtynami muru obronnego, z których co najmniej południowa posiadała znaczną grubość 2,7 metra powyżej cokołu. Podmokły teren oraz pobliski strumień sprawiał, że fosa najpewniej była nawodniona.
Południowo – zachodni i południowo – wschodni narożnik murów wzmacniały cylindryczne lub wieloboczne wieże, przy czym wieża zachodnia stała na 4 metrowej wysokości pagórku, a wschodnia przed sąsiednią kurtyną muru posiadała aneks, prawdopodobnie mieszczący latryny z odpływami skierowanymi do umieszczonego na dole dołu kloacznego. Obie wyposażono w cokół o pochyłych elewacjach (ang. batter). Wnętrza wież miały ośmioboczne kształty o średnicy do 6 metrów. Mieściły ciemne komory w przyziemiu oraz co najmniej dwa górne piętra. Najniższe pomieszczenia zapewne były przeznaczenia gospodarczego, a wyższe pełniły rolę mieszkalną.
Przy południowym fragmencie muru, pomiędzy dwoma wieżami, utworzono od wewnątrz kominek i dwa rozglifione do wnętrza otwory okienne. Najpewniej ta część ściany była fragmentem pomieszczenia, przystawionego do południowej kurtyny muru, mieszczącego główną komnatę mieszkalną (ang. hall). Przypuszczalnie miała to być jedynie część ambitnego, ale nigdy nie ukończonego założenia, z kolejnymi skrzydłami i wieżami od północy, wschodu i zachodu.
Stan obecny
Do dnia dzisiejszego przetrwał południowy fragment muru oraz relikty dwóch wież narożnych. Jedna z nich zachowała się do wysokości 6-7 metrów, druga do około 3,5 metra. Ponadto w kurtynie muru pomiędzy nimi widoczne są relikty kominka i otwory okienne. Zabytek nie jest objęty ochroną, teren jest gęsto zarośnięty roślinnością i zaniedbany.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Davis P.R., Forgotten Castles of Wales and the Marches, Eardisley 2021.
Newman J., The buildings of Wales, Gwent/Monmouthshire, London 2000.
Salter M., The castles of Gwent, Glamorgan & Gower, Malvern 2002.