Historia
Zamek w Penhow został wzniesiony około 1129 roku przez normandzkiego rycerza Sir Rogera de St Maur. Jego ród, znany później jako Seymourowie, z czasem urósł do najbardziej prominentnych w Brytanii, a Jane Seymour została trzecią żoną króla Henryka VIII. W XVI wieku majątek przeszedł w drodze małżeństwa do rodziny Somerset. W przeciwieństwie do większości innych zamków w Monmouthshire, Penhow przetrwało bez zniszczeń angielską wojnę domową z XVII wieku i w 1674 roku zostało kupione przez Thomasa Lewisa z St Pierre. Prawdopodobnie wówczas zamek został przebudowany na mieszkalną rezydencję. W 1861 roku został zakupiony przez rodzinę Perry-Herrick z hrabstwa Leicestershire, a w 1914 roku przez Lorda Rhonddę. Obecnie jest własnością Stephena Weeksa, który odrestaurował zabytek w 1973 roku.
Architektura
Mury obronne i budynki zamku Penhow zakreślają nieregularny wielokąt, o długości około 28 metrów z północy na południe. Pośród nich najwcześniejszą budowlą jest trójkondygnacyjna wieża na planie prostokąta z XII/XIII wieku. Prawdopodobnie pierwotnie zamek otoczony był pojedynczym obwodem obronnym (ringwork) z wieżą – donżonem pośrodku. Obwód obronny z pewnością początkowo był drewniano – ziemny, dopiero w XIII/XIV wieku przebudowano go na murowany. Badania archeologiczne ujawniły wykutą w skale fosę, która oddzielała zamek od przedzamcza. W XV wieku wzniesiono piętrowy budynek wielkiej sali (great hall) z kuchnią i spiżarniami na parterze oraz salą na piętrze. Prowadziły do niej spiralne schody w dobudówce, posiadała centralnie umieszczony kominek i połączona była na poziomie piętra z donżonem.
Stan obecny
Niewielki zamek w Penhow został znacząco rozbudowany i przebudowany w XVIII wieku, jednak dzięki pracom prowadzony w XX wieku uwypuklono jego pierwotne elementy i przywrócono częściowo oryginalny charakter budowli. Obiekt jest obecnie własnością prywatną i nie jest udostępniony do zwiedzania od wewnątrz.
jeśli zwiedziłeś powyższy zabytek, oceń:
[rate]