Historia
Powstanie pierwszej siedziby mieszkalno – obronnej w Penhow prawdopodobnie związane było z normandzkim rycerzem, sir Rogerem de St Maur, świadkującym na dokumencie z 1129 roku. Jego ród, znany później jako Seymourowie, z czasem urósł do najbardziej prominentnych w Brytanii (Jane Seymour została trzecią żoną króla Henryka VIII), a jeszcze przed końcem XII wieku któryś z jego potomków ufundował w Penhow murowaną wieżę mieszkalną. Kolejny przedstawiciel rodu, sir William Seymour, w latach 30-tych XIII wieku przeprowadził jeszcze większą rozbudowę zamku, wzmocnionego wówczas kamiennym murem obronnym, zaś w późnych latach XIV wieku Roger Seymour zainicjował budowę budynku auli (hall).
Pod koniec XIV wieku wymarła główna gałąź rodu Seymourów, natomiast z początkiem XV stulecia Penhow przeszło na Johna Bowlesa, małżonka dziedziczki, Isabell Seumour. Ich wnuk, sir Thomas Bowles, poślubił w 1482 roku Maud Morgan z Pencoed, w tym samym roku został pasowany na rycerza w Berwick i ufundował przebudowę budynku auli, zwieńczonego wówczas panelem z herbami Seymourów, Bowlesów i Morganów.
W połowie XVI wieku miejscowe dobra przeszły w drodze koligacji małżeńskich na sir George Somerseta, syna earla Worcester, zaś kolejne, nowożytne już przebudowy mogły być związane z sir Henrym Billingsleyem, szeryfem Monmouthshire pod koniec XVI wieku. W przeciwieństwie do większości innych zamków w regionie, Penhow przetrwało bez zniszczeń angielską wojnę domową z XVII wieku i w 1674 roku zostało kupione przez Thomasa Lewisa z St Pierre. Prawdopodobnie wówczas prowadzono kolejne prace budowlane, kontynuowane także za kolejnych właścicieli jakimi od 1714 roku byli Lloydowie. W 1861 roku Penhow zostało zakupione przez rodzinę Perry-Herrick z hrabstwa Leicestershire, a w 1914 roku przez lorda Rhonddę. Obecnie jest własnością Stephena Weeksa, który odrestaurował zabytek w 1973 roku.
Architektura
Penhow usytuowano na niewielkim ale dość wysokim wzgórzu, o skalistych i stromych stokach szczególnie po stronie północnej i wschodniej. Obwarowania zamku zakreśliły nieregularny wielokąt, o długości około 28 metrów z północy na południe i 23 metrów ze wschodu na zachód. Pośród nich najwcześniejszą budowlą murowaną była trójkondygnacyjna wieża mieszkalna z przełomu XII i XIII wieku, wzniesiona na planie czworoboku o wymiarach 9,7 x 6,4 metra. Prawdopodobnie pierwotnie otaczał ją drewniano – ziemny obwód obronny (ringwork) z bramą usytuowaną po stronie południowej. Badania archeologiczne ujawniły wykutą w skale fosę, która oddzielała zamek od położonego na południu przedzamcza. Miało ono wymiary około 55 x 70 metrów.
W pierwszej połowie XIII wieku obwarowania drewniane przebudowano na kamienny mur obronny, zwieńczony krenelażem i chodnikiem straży. Brama wciąż znajdowała się w pobliżu południowego narożnika zamku. Od XIV wieku umieszczona była w niedużym budynku z przejazdem w przyziemiu poprzedzonym zwodzonym mostem. Po jego przekroczeniu by przedostać się na dziedziniec trzeba było nietypowo dwukrotnie skręcić wymijając przyległe zabudowania.
W drugiej połowie XIV wieku w południowej części dziedzińca wzniesiono piętrowy budynek reprezentacyjnej auli (great hall) z kuchnią i spiżarniami na parterze oraz główną salą reprezentacyjną na piętrze. Służyła ona do urządzania uczt, podejmowania gości, urządzania uroczystości, czy przeprowadzania sądów. Prowadziły do niej spiralne schody w usytuowanym od XV wieku po południowej stronie czworobocznym ryzalicie, który jednocześnie flankował bramę wjazdową. Ogrzewanie auli zapewniał centralnie umieszczony kominek. Była ona połączona na poziomie piętra z wieżą mieszkalną oraz z małą komnatą po stronie zachodniej (7 x 5 metrów).
Stan obecny
Niewielki zamek w Penhow został znacząco rozbudowany i przebudowany w XVII i XVIII wieku, jednak dzięki pracom prowadzony w XX wieku uwypuklono jego pierwotne elementy i przywrócono częściowo oryginalny charakter budowli. Obiekt jest obecnie własnością prywatną i nie jest udostępniony do zwiedzania od wewnątrz.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Lindsay E., The castles of Wales, London 1998.
Salter M., The castles of Gwent, Glamorgan & Gower, Malvern 2002.
Strona internetowa coflein.gov.uk, Penhow Castle.
Strona internetowa gatehouse-gazetteer.info, Penhow Castle.