Historia
Zamek Holt wzniesiony został w latach 80-tych XIII wieku w czasach wojen walijskich Edwarda I. W 1282 Edward I przekazał miejscowe ziemie swemu lojalnemu lordowi Johnowi de Warren, earlowi Surrey, któremu również powierzono zadanie dokończenia budowy zamku, położonego w ważnym strategicznie punkcie, w pobliżu rzeki Dee, która oddzielała Walię od Anglii, w miejscu do którego była żeglowna. Do 1311 roku zamek został ukończony, a obok niego powstało nowe miasto, do którego sprowadzono angielskich kolonistów. W tym czasie warownia była znana jako Castrum Leonis (Chastellion), czyli Zamek Lwa, w nawiązaniu do kamiennej rzeźby, która dominowała nad wejściem.
W 1400 roku miasto zostało spalone podczas walijskiego powstania Owaina Glyndŵra, lecz zamek pozostał niezdobyty. W XV wieku Holt przeszło w ręce rodziny Stafford, ale zostało skonfiskowane, gdy Henryk Stafford, książę Buckingham został stracony za zdradę w 1483 roku przez Ryszarda III. Następnie zamek został przyznany sir Williamowi Stanleyowi w podziękowaniu za wsparcie udzielone podczas bitwy pod Bosworth. Jednak w 1495 roku Stanley został stracony za zdradę z powodu wsparcia udzielonego pretendentowi do tronu, Perkinowi Warbeck. Holt został ponownie przejęty na własność Korony i przyznany później Williamowi Breretonowi, do czasu kiedy także i on został stracony, w tym przypadku za cudzołóstwo z królową Anną Boleyn. Przez resztę XVI wieku zamek pozostał już w rękach królewskich, lecz stopniowo zaczął popadać w ruinę.
Przez większość angielskiej wojny domowej Holt był obsadzony przez garnizon rojalistów. Został zdobyty przez siły Parlamentu w 1643 roku, ale królewskie wojska odbiły go w 1644. Ostatecznie w 1647 roku po trwającym dziewięć miesięcy oblężeniu, sir Richard Lloyd przekazał Holt dowódcy parlamentarzystów, Thomasowi Myttonowi. Jeszcze w tym samym roku, na zarządzenie Parlamentu zamek został rozebrany, by uniemożliwić jego ponowne wykorzystanie w trakcie wojny.
Architektura
Zamek został wzniesiony z lokalnego piaskowca na szczycie skalistego wzniesienia o 12 metrowej wysokości. Nadano mu kształt pięcioboku o długości grubych na 2,1 metra kurtyn wynoszącej 27 metrów, z wysuniętą przed obwód cylindryczną wieżą w każdym narożniku. Jako jedyna, wieża południowo – wschodnia posiadała czworoboczny aneks w postaci dostawionej wieży, dobudowanej pod koniec XIV wieku. Mieściła się w nim kaplica oraz brama wodna, dzięki której można było rzeką dostać się na teren zamku. Wcześniej w miejscu tym znajdowała się jedynie boczna furta prowadząca do małej przystani. Każda z wież zwieńczona była małą cylindryczną wieżyczką, zapewne będącą zakończeniem klatki schodowej o funkcji strażniczo – ostrzegawczej (podobnie ja na zamku Conwy).
Główny wjazd do zamku znajdował się od strony północno – wschodniej. Prowadził przez most zwodzony ponad nawodnioną fosą i dodatkowy czworoboczny budynek bramny, usytuowany pośrodku fosy. Także budynek przedbramia wyposażony był w drewniany most, według ryciny z XVIII wieku już jednak nie zwodzony. Fosa zasilana była wodą z pobliskiej rzeki Dee, która jednocześnie zabezpieczała zamek od południa. Na terenie podzamcza znajdowała się stodoła, warzelnia, piec, gołębnik, kuźnia i stajnia.
Dziedziniec zamkowy znajdował się na szczycie skalnej formacji. Prawdopodobnie otoczony był skrzydłami zabudowań mieszkalnych, przyległymi do każdego z pięciu boków murów obwodowych. Przypuszczalnie mieściły one dwie kondygnacje oraz najniższy poziom piwniczny, częściowo wykuty w skale. Pośrodku małego dziedzińca mieściła się wykuta w skale studnia.
Stan obecny
Do dnia dzisiejszego zachowała się jedynie dolna część pięciokątnego rdzenia zamku z widocznym portalem wejściowym prowadzącym na dawny dziedziniec.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Kenyon J., The medieval castles of Wales, Cardiff 2010.
Lindsay E., The castles of Wales, London 1998.
Salter M., The castles of North Wales, Malvern 1997.
Taylor A. J., The Welsh castles of Edward I, London 1986.
The Royal Commission on The Ancient and Historical Monuments and Constructions in Wales and Monmouthshire. An Inventory of the Ancient and Historical Monuments in Wales and Monmouthshire, IV County of Denbigh, London 1914.