Historia
Torr A’ Chaisteal wzniesione zostało jako jedno z licznych w epoce żelaza założeń mieszkalno – obronnych rozsianych po ziemiach zachodniej Szkocji. Prawdopodobnie zamieszkiwane było przez jedną dużą rodzinę lub mały klan, który uprawiał w pobliżu ziemię rolną. Przypuszczalnie rodzina ta miała wyższy status od zwykłych ówczesnych rolników, dlatego ufundowała siedzibę o dominującej nad okolicą formie i o cechach obronnych. Nie wiadomo jak długo dun był wykorzystywany po zbudowaniu około 200 roku n.e.
Architektura
Dun zbudowany został na niedużym, naturalnym wzniesieniu o dość stromych stokach, które jedynie od strony wschodniej opadały łagodniejszymi stopniami. W planie budowla otrzymała formę zbliżoną do koła o średnicy około 13,7 metrów, utworzonego przez mury o grubości od 3 do 3,6 metra, wzniesione z dużych wapiennych kamieni uzupełnianych mniejszym gruzem. Przypuszcza się, iż pierwotna wysokość muru dochodzić mogła do około 2 metrów, natomiast sposób zadaszenia pozostaje w sferze domysłów. Najczęściej przyjmuje się, iż strzechą przykryta była cała przestrzeń duna, która musiałaby być oparta co najmniej na jednym, środkowym słupie. Wejście utworzono po stronie wschodniej i zabezpieczono półkolistą linią ziemnego wału długości około 20 metrów i szerokości 3 metrów.
Stan obecny
Obecnie Torr A’ Chaisteal to pozbawione wyższej roślinności wzgórze na którym wciąż czytelne są śladu ziemnych obwałowań na terenie dawnego wjazdu, oraz nierówności terenu i nieliczne kamienie świadczące o przebiegu kolistego muru budowli. Stanowisko znajduje się pod ochroną rządowej organizacji Historic Scotland, która ufundowała tablicę informacyjną z opisem zabytku.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Strona internetowa canmore.org.uk, Arran, Torr A’ Chaisteil.