Historia
Pierwsze przekazy pisemne o kościele w Hrhovie zaczęły się pojawiać w drugiej połowie XIII wieku, choć nie można wykluczyć, iż jego początki sięgały okresu przed najazdem mongolskim na Węgry w latach 1240-1241. W XV wieku został on gruntownie przebudowany i powiększony w stylistyce gotyckiej. Nowożytne przekształcenia kościoła rozpoczęto już w okresie renesansu, a zwłaszcza w trakcie odbudowy po pożarze z 1708 roku, kiedy to między innymi przystawiona została południowa kruchta.
Architektura
Pierwotnie kościół był niedużą późnoromańską budowlą składającą się z prostokątnego korpusu nawowego, czworobocznej wieży na osi fasady zachodniej i prezbiterium o nieznanym kształcie (najczęściej na terenie Spiszu w okresie tym wznoszono prezbiteria czworoboczne, choć nie można wykluczyć półkolistej apsydy). Wnętrze nawy przykryte było drewnianym stropem, natomiast przyziemie wieży zwieńczono sklepieniem kolebkowym. Na pierwszym piętrze wieża skomunikowana była z emporą, która wypełniała zachodnią część nawy.
W XV wieku postanowiono powiększyć korpus nawowy wyburzając starą ścianę południową i poszerzając nawę ku południowi. Po stronie wschodniej zaopatrzona została ona w nowe, gotyckie prezbiterium o wielobocznym zamknięciu, do którego od północy dostawiono dwuprzęsłową zakrystię. Całość, poza starą wieżą wzmocniona została od zewnątrz przyporami.
Wewnatrz prezbiterium zwieńczono sklepieniem krzyżowo – żebrowym ponad zachodnim, kwadratowym przęsłem oraz sklepieniem sześciodzielnym ponad wschodnim zamknięciem. Żebra sklepień osadzono na konsolach, z których część otrzymała formę figuralną. Dwoma kwadratowymi przęsłami sklepienia krzyżowo – żebrowego przykryta została także zakrystia, w nawie natomiast zastosowano późnogotyckie sklepienie sieciowe.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Mencl V., Stredoveká architektúra na Slovensku, Praha 1937.