Historia
Najstarsze ślady osadnictwa na wzgórzu Kostolec pochodzą z wczesnej epoki kamienia (22000 p.n.e.) oraz późnej epoki kamienia (2000 p.n.e.) W epoce brązu (1100 p.n.e.) istniał tu znaczący gród kultury Velatic-Baierdorf. Zwracają także uwagę ślady osadnictwa z czasów rzymskich ( II – III wiek n.e. ). Kostolec odegrał kluczową rolę w okresie Wielkich Moraw w IX – początku X wieku. Wzniesiono tu obronną, wczesnofeudalną twierdzę z budynkami mieszkalnymi, małym kościołem i zabudową gospodarczą. Był to ośrodek władzy i administracji, któremu podlegało osadnictwo rolnicze i rzemieślnicze w okolicy. Strzegł również pobliskiego brodu na rzece. Zniszczeniu uległ najprawdopodobniej około 940-970 roku, zapewne w wyniku najazdu węgierskiego. Po zaniknięciu grodu od drugiej połowy X wieku do XIV wieku znajdowało się miejsce pochówku kilku okolicznych osad, prawdopodobnie wciąż funkcjonowała rotunda. W XV wieku wybudowano tu kilka budynków gospodarczych, a wzgórze od czasu do czasu wykorzystywano do celów obronnych.
Architektura
Gród wielkomorawski chroniony był drewnianym, dębowym częstokołem, a wnętrze dziedzińca przegrodzone było dodatkowymi palisadami. Znajdowały się w nim drewniane budynki rezydencjonalne, gospodarcze, murowana rotunda i cmentarz. Rotunda jest budowlą na planie koła z niewielką apsydą. Posiada wewnętrzną średnicę 730 cm, absyda natomiast 365 cm. Ogólnie kościół miał ponad 12 metrów długości i prawie 9 metrów szerokości. Ściany mogły osiągnąć wysokość około siedmiu metrów. Zostały one pobielone i ozdobione malowidłami ściennymi we wnętrzu.
Stan obecny
Na terenie grodziska znajduje się częściowo zrekonstruowana fortyfikacja palisadowa z bramą, oraz murowany zarys fundamentów przedromańskiej rotundy. Dołączono także model wieży strażniczej i miejsca pochówku.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Strona internetowa apsida.sk, Ducové – Kostolec.
Strona internetowa wikipedia.org, Ducové.