Historia
Kościół wzniesiony został około 1300 roku, prawdopodobnie przy udziale strzechy budowlanej działającej przy premonstrateńskim konwencie w Kláštor pod Znievom. Po raz pierwszy wspomniany został w źródłach pisanych w 1365 roku. Podczas reformacji od 1581 do 1706 roku kościół użytkowali protestanci. W 1611 roku został przebudowany w stylu renesansowym, przy czym korpus i parter wieży otrzymały wówczas sklepienia. W 1900 roku przeprowadzono remont dachu, a drobnych korekt dokonano w XX wieku.
Architektura
Kościół usytuowany został na dominującym nad okolicą wzgórzu. W chwili powstania posiadał jedną nawę, bez wyodrębnionego od strony zewnętrznej prezbiterium, z prostym zakończeniem po stronie wschodniej, czworoboczną wieżę po zachodniej stronie i być może północną zakrystię. Prezbiterium od zewnątrz nie zostało wydzielone z bryły kościoła, ale wewnątrz część kapłańską oddzielono od części przeznaczonej dla wiernych za pomocą arkady tęczy. Najpewniej zewnętrzne elewacje budowli początkowo były gładkie, pozbawione przypór, gdyż kościół nie miał wówczas jeszcze sklepień (co najwyżej mury wzmacniać mogły tylko przypory narożne). Korpus i prezbiterium rozdzielały jedynie dwudzielne okna z bogatymi maswerkami, osadzone w półkoliście zamkniętych wnękach.
Stan obecny
Kościół posiada obecnie formę częściowo zmodyfikowaną renesansowymi pracami budowlanymi z XVII wieku. Od strony zewnętrznej za ich sprawą opięty jest dziś wieńcem przypór, wewnątrz natomiast posiada nowożytne sklepienia nad korpusem i przyziemiem wieży. Z gotyckich detali architektonicznych zachowały się maswerkowe okna, portal z prezbiterium do zakrystii.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Babjaková Z., Ďurian K., Krušinský P., Suchý Ľ., Historické krovy sakrálnych stavieb Turca, Žilina 2008.
Slovensko. Ilustrovaná encyklopédia pamiatok, red. P.Kresánek, Bratislava 2020.
Súpis pamiatok na Slovensku, zväzok prvý A-J, red. A.Güntherová, Bratislava 1967.