Historia
Kościół w Wojtaszycach (Voigtshagen) prawdopodobnie został wzniesiony pod koniec XVI wieku. Znajdować się w nim miał dzwon odlany w 1581 roku, co wskazywałoby, iż już od początku posiadał wieżę. W 1598 roku w Wojtaszycach przeprowadzony miał zostać rejestr dóbr kościelnych odnotowany przez konsystorza szczecińskiego, wspomniano też prowadzone przez miejscowego plebana rozprawy sądowe. W 1737 roku i w drugiej połowie XVIII wieku dokonano przebudowy kościoła, w trakcie której zmieniono kształt okien i portalu wejściowego. Po 1945 roku budowla powróciła w ręce katolików i została konsekrowana pod nowym wezwaniem.
Architektura
Kościół został zbudowany na niewielkim wzniesieniu terenu, w środkowej części osady, na terenie nawsia. Do budowy użyto kamieni polnych i cegły oraz drewna do dostawionej od zachodu wieży, skonstruowanej w technice słupowej o zwężających się ku górze, szalowanych ścianach (cztery słupy osadzone na podwalinie, połączone nieregularnie rozmieszczonymi ryglami i krzyżulcami). Wieżę utworzono w zasadzie jako konstrukcję wolnostojącą, oddaloną od korpusu kościoła o około 0,4 metra.
Korpus kościoła uzyskał formę niewielkiej, salowej świątyni na planie prostokąta o wymiarach 13,6 x 9,3 metra, bez wyróżnionego zewnętrznie prezbiterium. Krótsze elewacje kościoła zostały zwieńczone trójkątnymi szczytami, z których wschodni rozczłonkowano gęsto rozmieszczonymi płytkimi wnękami o półkolistych zamknięciach i dwoma małymi oknami. Elewacja południowa kościoła była prosta, bez ozdób, przebita jedynie dwoma oknami i portalem wejściowym. Ściana północna pierwotnie mogła nie posiadać okien.
Wnętrze kościoła zwieńczono płaskiem stropem drewnianym, nad którym znajdowało się otwarte na więźbę dachową poddasze. Umieszczono w nim także od zachodu drewnianą emporę opartą na prostych słupach. Część prezbiterialną (wschodnią) korpusu wyróżniono lekkim podniesieniem posadzki.
Stan obecny
Kościół zachował formę małej, wiejskiej budowli salowej, której uroku szczególnie dodaje prosta, drewniane wieża. Zarówno okna jak i portal wejściowy zostały przekształcone w późnych czasach nowożytnych. Okna północne przypuszczalnie przebito wtórnie. Szczyt wschodni posiada już cechy renesansowe.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Biała karta ewidencyjna zabytków architektury i budownictwa, kościół filialny p.w. M.B. Częstochowskiej, A.Szerniewicz, nr 1662, Redło 1994.
Lemcke H., Die Bau- und Kunstdenkmäler des Regierungsbezirks Stettin, Der Kreis Naugard, Stettin 1910.
Pilch J., Kowalski S., Leksykon zabytków Pomorza Zachodniego i ziemi lubuskiej, Warszawa 2012