Historia
Pierwszy murowany kościół w Tczewie powstał w połowie XIII wieku. Wzniesiono wówczas m.in. zachowaną do dziś wieżę. Ten pierwotny kościół uległ niemal całkowitemu zniszczeniu w 1308 roku, po zajęciu miasta przez Krzyżaków. Późniejszy dynamiczny rozwój miasta przyczynił się do odbudowy i rozbudowy świątyni. Do wypalonej wieży dobudowano bryłę kościoła rozpoczynając od prezbiterium, a następnie nawę główną i dwie boczne. Do ściany północnej prezbiterium dostawiono zakrystię i skarbiec. Całość zakończono przed rokiem 1364.
Od początku XVI wieku do 1595 roku kościół był we wspólnym władaniu katolików i luteran. W 1577 roku część wojsk Stefana Batorego idąca na Gdańsk rozbiła obóz pod murami Tczewa. W wyniku przypadkowego zaprószenia ognia przez żołnierzy spłonęło niemal całe miasto w tym i fara. Powstałe szkody usunięto po około sześciu latach. Na początku XIX wieku świątynia była już w bardzo złym stanie. Nabożeństwa przeniesiono do kościoła podominikańskiego i w 1838 roku przystąpiono do generalnego remontu. II wojna światowa nie spowodowała większych szkód w kościele.
Architektura
Kościół od XIV wieku posiadał formę czteroprzęsłowej, trzynawowej hali z trójprzęsłowym, pięciobocznie zamkniętym prezbiterium i masywną wieżą. Do północnej elewacji prezbiterium dostawiono skarbiec i zakrystię. Wewnątrz między przyporami utworzono dwa ciągi kaplic. Kościół sklepiono gwiaździście.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Strona internetowa fara.tczew.pl, Historia Tczewskiej Fary.