Historia
Kościół w Sarnowie wzniesiony został na przełomie XIII/XIV wieku, pierwotnie pod wezwaniem św. Magdaleny. Był uszkodzony w 1655 roku podczas potopu szwedzkiego. Odbudowano go przed 1881 rokiem, wznosząc także neogotycką kaplicę grobową Działowskich. Kolejnemu zniszczeniu uległ w czasie pożaru w 1938 roku. Odbudowany został rok później, wtedy też od strony północnej dobudowano neogotycką kaplicę i zakrystię.
Architektura
Kościół został zbudowany z kamienia polnego przekładanego warstwami z gruzem ceglanym i granitem łamanym. W górnych partiach i na szczycie nadbudowano go cegłą. Otrzymał formę budowli jednonawowej, orientowanej względem stron świata, z węższym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium po stronie wschodniej. Długość kościoła wyniosła 24 metry, a szerokość 10 metrów. Zewnętrzne elewacje jego prezbiterium opięto przyporami, dwie ukośne umieszczono także w zachodnich narożnikach nawy. Wewnątrz prezbiterium zwieńczono rekonstruowanym sklepieniem gwiaździstym.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Mroczko T., Architektura gotycka na ziemi chełmińskiej, Warszawa 1980.
Strona internetowa odznaka.kuj-pom.bydgoszcz.pttk.pl, Kościół w Sarnowie, gm. Stolno pow. Chełmno.