Historia
Początki murowanego zamku w Rokitnicy łączone są z księciem Henrykiem Brodatym, z którego inicjatywy warownia miała powstać w drugiej ćwierci XIII wieku. Zamek znajdował się na prawym, nizinnym brzegu Kaczawy, pełniąc funkcję ochrony brodu, komory celnej i pobliskich kopalń złota. Jego rozbudowa nastąpiła w drugiej połowie XIII wieku i na początku następnego stulecia. Z 1319 roku pochodzi pierwsza wzmianka o kaplicy zamkowej. W XV wieku zamkiem zawładnęli rycerze-rozbójnicy, czyniąc z niego swoją bazę wypadową. Doprowadziło to do zniszczenia warowni przez wojska mieszczan świdnickich i wrocławskich w 1451 roku, po czym zamek nigdy nie został już odbudowany.
Architektura
Zamek miał regularny plan zbliżony do czworokąta o wymiarach około 38×44 metra z lekko załamaną kurtyną zachodnią. Chroniony był przez kamienny mur o szerokości 2,37 metra. Dziewięć metrów od niego znajdował się drugi mur obronny tworzący międzymurze. Dom mieszkalny znajdował się na północy i mierzył około 10×34 metrów. Od strony dziedzińca dostawiono do niego niewielką kaplicę, zamkniętą wielobocznie. Czworobok murów otaczały dwie fosy.
Stan obecny
Do dziś zachowała się jedynie jedna ściana, prawdopodobnie kaplicy zamkowej. Wstęp na teren ruiny jest wolny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Leksykon zamków w Polsce, red. L.Kajzer, Warszawa 2003.