Historia
Pierwszymi znanymi właścicielami wsi Rembów byli przedstawiciele rodu Odrowążów i to z nimi należy łączyć zbudowanie na początku XIV wieku zamku noszącego nazwę Szumsko. Jego fundatorem mógł być hipotetyczny Krzesław lub Jakub, po którego śmierci zamek stał się własnością rodu Poraitów. Gdy zbudowali oni sobie nową rezydencje w Kurozwękach, Szumsko zostało opuszczone i częściowo rozebrane. Zamek używany był więc krótko, czego powodem mogły być błędy konstrukcyjne, posadowiono go bowiem nie na skale, lecz na zaglinionym lessie, co spowodowało obsuwanie się murów.
Architektura
Początkowo zamek składał się z muru obwodowego zbudowanego z piaskowca i głazów narzutowych, zakreślającego nieregularny owal o wymiarach 24 x 36 metrów. Wschodnia jego część położona była znacznie wyżej niż zachodnia. Brama znajdowała się w części południowo – zachodniej, a na wschód od niej znajdował się budynek o wymiarach 6,5 x 7,7 metra. Centrum dziedzińca zajmował dom, prawdopodobnie wieżowy, o dwóch lub trzech kondygnacjach na planie kwadratu o boku 6 metrów i grubości murów wynoszącej 1 metr.
Główny dom wieżowy przylegał północną ścianą do wydłużonego budynku na planie zbliżonym do trapezu, wzniesionego przy północnym murze, prawdopodobnie w drugim etapie rozbudowy. Składał się on z trzech izb i miał wymiary 6 x 24 metrów.
W części wschodniej dziedzińca stał kolejny wieżowy budynek na planie kwadratu o boku 5,2 metra i grubości ścian od 1,3 do 1,5 metra. Wieżę tę umiejscowiono w najwyżej położonej, północno – zachodniej partii zamku, na kulminacji wzgórza, w bezpośredniej bliskości muru obwodowego. Wskazuje to, iż najpewniej pełniła funkcję bergfriedu.
Jedynym elementem wychodzącym poza mury obwodowe była ulokowana w partii wschodniej kurza stopa, czyli wsparty na dwóch przyporach wykusz, mieszczący izdebkę o wymiarach 2×3 metry. Zamek otaczała sucha fosa, z której wybierane kamienie posłużyły do budowy Szumska.
Stan obecny
Zamek niestety nie zachował się do czasów współczesnych, co jest o tyle przykre, iż przy niewielkiej kubaturze prezentował on znaczne bogactwo formalne z wieloma budynkami, wieżami i obwodem murów. Widoczne są jedynie relikty kamiennych fundamentów. Wstęp na ich teren jest wolny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Lasek P., Obronne siedziby rycerskie i możnowładcze w czasach Kazimierza Wielkiego [w:] Wielkie murowanie. Zamki w Polsce za Kazimierza Wielkiego, red. A.Bocheńska, P. Mrozowski, Warszawa 2019.
Leksykon zamków w Polsce, red. L.Kajzer, Warszawa 2003.
Wróblewski S., Zamki i dwory obronne województwa sandomierskiego w średniowieczu, Nowy Sącz 2006.