Historia
Kościół parafialny św. Katarzyny zbudowany został na przełomie XIV/XV wieku, we wsi odnotowanej po raz pierwszy w 1384 roku, będącej wówczas własnością kasztelana dobrzyńskiego Andrzeja herbu Ogończyk, przodka rodziny Radzikowskich. Sam kościół po raz pierwszy wspomniany został w źródłach pisanych w 1448 roku. W 1887, 1906 i 1955 roku został wyremontowany, przy czym w trakcie XIX wiecznych prac przebudowano między innymi szczyty elewacji wschodniej i zachodniej.
Architektura
Kościół średniowieczny był skromną, gotycką budowlą wymurowaną z cegły w wątku gotyckim na kamiennej podmurówce, usytuowaną na niewielkim wzniesieniu. Utworzono salowe wnętrze na planie prostokąta, do którego od północy przystawiona została zakrystia, a od południa kruchta. Elewacje zewnętrzne opięto w narożach przyporami o jednym uskoku. Otworom okiennym nadano formy ostrołuczne, podobnie jak zachodniemu i południowemu portalowi wejściowemu. Wnętrze nawy oraz nie wydzielonego architektonicznie prezbiterium nie zostało podsklepione. Kolebką przykryto zakrystię.
Stan obecny
Kościół choć zachował do dnia dzisiejszego gotycki układ przestrzenny i z grubsza bryłę, w okresie nowożytnym uległ gruntownym przekształceniom. Pierwotną formę utraciły obydwa szczyty, okna, portal zachodni. Ostrołukowe portale zachowały się w zakrystii i kruchcie. Najstarszym elementem wyposażenia pozostaje gotycki krucyfiks z drugiej połowy XIV wieku.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. XI, województwo bydgoskie, zeszyt 12, powiat rypiński, red. T. Chrzanowski, M. Kornecki, Warszawa 1971.