Historia
Świątynia została wybudowana po 1260 roku jako kościół klasztorny sióstr augustianek, ufundowany przez Małgorzatę, żonę księcia Barnima I. W XVI stuleciu został zniszczony przez pożar i powoli niszczał. Pod koniec wieku został odbudowany, ale już w XVII wieku ponownie został doszczętnie zrujnowany. W drugiej połowie XIX wieku, budowla została wyremontowana i rozbudowana. W czasie II wojny światowej kościół został spalony w czasie walk o miasto. Odbudowa nastąpiła w latach 1989-1991.
Architektura
Kościół został wzniesiony jako dość skromna wczesnogotycka budowla salowa, murowana z cegły w wątku wendyjskim, na cokole z kamienia łupanego. Budynek jest orientowany, zbudowany na planie prostokąta. Posiada ostrołukowe, dwudzielne otwory okienne, a w ścianach wschodniej i zachodniej wielkie dwukondygnacyjne, trójdzielne okna. Kościół nakryto dachem dwuspadowym, opartym o szczyty zdobione ostrołukowymi blendami. Nie założono w nim sklepień na co wskazuje brak przypór. Pierwotnie był przykryty otwartą więźbą dachową, bowiem wysokie okna w krótszych elewacjach kościoła wcinają się wysoko w szczyty. Wnętrze prawdopodobnie było jednoprzestrzenne, chociaż ze względu na znaczną szerokość budowli (prawie 10 metrów) nie można wykluczyć, że krokwie więźby dachowej były podparte drewnianymi słupami.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Jarzewicz J., Architektura średniowieczna Pomorza Zachodniego, Poznań 2019.
Pilch J., Kowalski S., Leksykon zabytków Pomorza Zachodniego i ziemi lubuskiej, Warszawa 2012
Strona internetowa wikipedia.org, Kościół Matki Bożej Bolesnej w Pyrzycach.