Historia
Zamek mógł powstać w końcu XIII lub na początku XIV wieku, choć ciężko określić czy była to wówczas budowla murowana. Miejscowe dobra często zmieniały właścicieli. Przed połową XIV wieku znajdowały się pod panowaniem brandenburskim, a w 1346 roku Karol IV nadał miasto w lenno Fryderykowi Bibersteinowi. W 1370 wcielono je do Czech, a w latach 1413-1472 wchodziły w skład księstwa żagańskiego. Wtedy też na zamku zmarł książę Baltazar żagański, zagłodzony w więziennym lochu na rozkaz swego brata księcia Jana II. W późniejszym okresie Przewozem władali książęta sascy, margrabiowie brandenburscy, von Promnitzowie i von Schelendorfowie. Ostatni z nich w 1606 roku zapisał majątek księciu żagańskiemu Wacławowi Lobkowitzowi. Zamek został zniszczony w czasie wojny trzydziestoletniej i prawdopodobnie nie był już później odbudowywany. Około połowy XVII wieku część materiału budowlanego z zamku użyto do odbudowy ratusza, a w 1701 roku ówczesny właściciel nakazał rozebrać ruiny za wyjątkiem głównej wieży.
Architektura
Zamek składał się z murów obwodowych i wolnostojącej wieży, zwanej Głodową. do jej budowy użyto kamieni polnych z których wykonano cokół o wysokości 1,8 metra oraz cegieł, wykorzystanych do budowy wyższych partii. Ma ona średnicę 11 metrów, grubość murów 4 metry i wysokość 22 metry Pierwotne wejście do niej zlokalizowane było na wysokości pierwszego piętra i dostępne albo przez drabinę, albo przez kładkę z wysokości korony murów obwodowych. Główny budynek mieszkalny usytuowano na wschód od wieży, prawdopodobnie sąsiadował z dwoma wieżami od północy i południa. Zamek pierwotnie otoczony był fosą i nie związany z murami miejskimi.
Stan obecny
Z zamku ocalała jedynie okrągła wieża, stojąca w obrębie prostokątnego plateau stanowiącego pozostałość dawnej warowni. Przystęp do niej jest wolny, jednak nie ma możliwości wejścia do jej wnętrza na górne kondygnacje.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Leksykon zamków w Polsce, red. L.Kajzer, Warszawa 2003.
Nowakowski D., Siedziby książęce i rycerskie księstwa głogowskiego w średniowieczu, Wrocław 2008.