Historia
Kościół parafialny Św. Barbary zbudowany został około połowy XIII wieku. Pierwotnie patronat nad nim pełniło opactwo augustianów na Piasku we Wrocławiu, o czym wspomniano w 1313 roku w trakcie przekazania patronatu niejakiemu Konradowi von Moyes. W XVII lub XVIII wieku do kościoła dobudowano wieżę zachodnią i zakrystię. W XIX stuleciu budowla była restaurowana, a w latach 1959 i 1972-1975 remontowana.
Architektura
Pierwotny kościół był budowlą romańską, salową, zbudowaną z kamienia łamanego. Część średniowieczna składa się z prostokątnej nawy o wymiarach wewnętrznych 14,1×9,5 metra i z kwadratowego w planie prezbiterium o wymiarach wewnętrznych 6,9×7,3 metra, zakończonego absydą ze sklepieniem w postaci półkopuły. W prezbiterium założono sklepienia krzyżowo-żebrowe wsparte na narożnych kolumienkach i spięte zwornikiem ozdobionym reliefowymi motywami roślinnymi, natomiast w nawie płaski, drewniany strop.
Stan obecny
Kościół zachował oryginalny układ przestrzenny, lecz został powiększony o nowożytną wieżę po stronie zachodniej i zakrystię od północy. Po stronie południowej ślady przy prezbiterium wskazują na funkcjonowanie tam niegdyś jakiejś przybudówki. Niestety wszystkie portale i okna zostały przekształcone, za wyjątkiem środkowego otworu w apsydzie i skromnego portalu uskokowego w ścianie zachodniej nawy. W stanie pierwotnym zachowało się sklepienie prezbiterium, niestety bez skutych w XIX wieku służek. W prezbiterium widnieje późnogotyckie tabernakulum i kamienna chrzcielnica.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Pilch J, Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska, Warszawa 2005.
Świechowski Z., Architektura na Śląsku do połowy XIII wieku, Warszawa 1955.
Strona internetowa wikipedia.org, Pastuchów.