Historia
Kościół wzniesiony został w XIV wieku. W 1451 od strony północnej dobudowano kaplicę Ebersteinów, ówczesnych właścicieli Nowogardu, a kilkadziesiąt lat później wieżę po stronie zachodniej. Kościół był niszczony przez pożary w 1559 i 1595, a podczas wojny trzydziestoletniej został splądrowany. W XVII wieku został odbudowany, a od strony południowej dobudowane zostały kaplice. W latach 1832-33 dokonano regotyzacji świątyni. Kolejny remont z roku 1918 wymienił zwieńczenie wieży. W latach 1928-1931 założono nowe sklepienia nad prezbiterium oraz nawami bocznymi. W 2005 roku podczas pożaru spłonęły fragmenty świątyni, wieża oraz część zabytkowego wyposażenia.
Architektura
Kościół wzniesiony jest z cegły gotyckiej jako trzynawowa i trzyprzęsłowa pseudobazylika z trójbocznie zamkniętym prezbiterium i wieżą na planie prostokąta. Po obu stronach prezbiterium dostawione są kaplice i zakrystia. Na zewnątrz kościół opięty jest przyporami, między którymi znajdują się ostrołukowe okna, w prezbiterium czterodzielne, zaś w korpusie dwudzielne. Korpus i prezbiterium nakryte są dachami dwuspadowymi, natomiast przybudówki przy prezbiterium nakrywają dachy jednospadowe. Elewacje wieży rozczłonkowane są ostrołukowymi, potrójnymi blendami. W jej przyziemiu umieszczono, prowadzący do wnętrza świątyni ostrołukowy, uskokowy portal. Nawy posiadają sklepienia gwiaździste i krzyżowo-żebrowe oparte na dwóch parach ośmiobocznych filarów.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Pilch.J, Kowalski S., Leksykon zabytków Pomorza Zachodniego i ziemi lubuskiej, 2012.
Strona internetowa wikipedia.org, Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowogardzie.