Historia
Kościół w Krąpieli (Schonenberch w 1333 roku) wzniesiony został pod koniec XIII lub na początku XIV wieku. W 1359 roku odnotowano, iż jego plebanem miał być niejaki Dietrich. Świątynia znajdowała się pod patronatem możnego rodu Wedlów, a później innych właścicieli miejscowych dóbr. W 1945 roku kościół został zniszczony i wypalony. Jako ruina został przejęty w 1974 roku przez parafię w Pęzinie, której ówczesny proboszcz Władysław Jackowski podjął się w 1980 roku odbudowy świątyni.
Architektura
Kościół zbudowano z 23 warstw granitowych kwadr, ułożonych w korpusie nawowym na planie prostokąta o wymiarach 17,6 x 12,2 metry. Prostokątne prezbiterium otrzymało mniejszą szerokość i długość, a także nieco niższą wysokość od nawy. Szczyty zachodni nawy i wschodni prezbiterium, co było rzadkością pierwotnie obydwa wykonane w kamieniu, ozdobiły blendy o ostrołucznych zwieńczeniach i jedna blenda kolista. Interesująco rozwiązano zwłaszcza ścianę wschodnią prezbiterium, dekorowaną także poniżej szczytu wąskimi, ostrołukowymi blendami z zaczątkowym wczesnogotyckim maswerkiem. W ścianie zachodniej nawy poniżej szczytu umieszczony został okulus. Wejścia do kościoła prowadziły od zachodu, północy i południa. Wszystkie miały postać uskokowych, ostrołucznych portali bez zdobień. Wnętrze kościoła nie zostało podsklepione.
Stan obecny
Kościół zachował układ uzyskany w średniowieczu, ale niestety do jego północnej ściany nawy i prezbiterium przystawiona została brzydka współczesna zakrystia. Co więcej pierwotny kamienny szczyt wschodni wraz z blendową dekoracją w trakcie odbudowy zastąpiono nowym, o takim samym układzie, ale ceglany. Otwory okienne kościoła prawdopodobnie zostały powiększone w okresie nowożytnym, przetrwały natomiast w pierwotnym stanie wszystkie trzy portale wejściowe do kościoła.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Katalog zabytków powiatu stargardzkiego, red. M.Majewski, tom 1, Stargard 2010.
Strona internetowa niedziela.pl, Parafia pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Krąpieli.