Historia
Miasto zostało otoczone murami obronnymi pod koniec XIII wieku. W kolejnym stuleciu obwarowywania były rozbudowywane. W XVIII i XIX wieku w związku z rozwojem miasta i utratą znaczenia wojskowego mury zostały niemal całkowicie rozebrane.
Architektura
Obwarowania wzniesiono z wielkich otoczaków granitowych, jedynie ich nadbudowa wykańczana była wypalaną cegłą. Opasywały miasto nieregularnym czworobokiem, otoczonym nawodnioną, a miejscami suchą fosą. Od strony północnej, południowej i wschodniej obwód wzmocniono szeregiem regularnie rozmieszczonych czworobocznych baszt wykuszowych. Nie było ich jedynie od strony zachodniej, gdzie miasto graniczyło z podzamczami zamku krzyżackiego oraz z kościołem św. Mikołaja i od północnego zachodu gdzie usytuowano zamek górny. Newralgicznego narożnika południowego broniła baszta zamknięta, cylindryczna, natomiast w bliskiej odległości od północno – wschodniej kurtyny murów miasto zabezpieczało Jezioro Kowalewskie. Do miasta prowadziły dwie główne bramy: od południa Toruńska, a od północy Brodnicka. Dodatkowo na zamek wiodła furta zamkowa, a w północno – wschodniej części obwodu umieszczono Bramę Wodną.
Stan obecny
Do dnia dzisiejszego zachowała się narożna cylindryczna wieża oraz fragment muru przy ul. Fosa Jagiellońska. Ten ostatni jest już jednak fragmentem najdalej na południe wysuniętego podzamcza zamkowego.
