Historia
Pierwotny kościół w Jaczowie zbudowany został w ostatniej ćwierci XIII wieku. Świątynia ta wzmiankowana była pośrednio w 1291 roku, kiedy to wspomniany został w dokumencie miejscowy proboszcz o imieniu Herenfrid. W XIV wieku kościół został gruntownie przebudowany, a w kolejnym stuleciu powiększony o nowe prezbiterium i w XVI wieku o jeszcze późnogotycką kruchtę. Nowożytną renowację połączoną z dobudowaniem zakrystii przeprowadzano w XVIII wieku, następnie w latach 1872, 1931 i 2002.
Architektura
Kościół z XIV wieku był prostą budowlą składającą się z prostokątnej w planie nawy, przy budowie której wykorzystano północne fragmenty starszej świątyni z XIII wieku. W zachodnią część korpusu wtopiono smukłą czworoboczną wieżę. Wejście do nawy prowadziło poprzez portal zdobiony płytami ceramicznymi z charakterystycznym fryzem nałęczkowym.
W XV stuleciu wzniesiono nowe czworoboczne prezbiterium, nieco węższe od korpusu nawowego i podobnie jak on wzmocnione przyporami. W jego wnętrzu założono dwuprzęsłowe sklepienie krzyżowo – żebrowe, natomiast w nawie późnogotyckie sklepienie sieciowe.
W XVI wieku do południowej ściany nawy dostawiono kruchtę, zwieńczoną szczytem ze sterczynami. W jego blendach pierwotnie stały późnogotyckie figury świętego Wawrzyńca, Jana i Barbary z drugiej połowy XV wieku.
Stan obecny
Z pierwotnego, najstarszego kościoła zachował się jedynie ściana północna od łuku tęczowego do wieży z zamurowanym portalem. Pozostała część korpusu oraz prezbiterium także pochodzą z okresu średniowiecza, lecz z XIV i XV wieku, nowożytnym aneksem jest natomiast północna zakrystia. Wewnątrz obejrzeć można wczesnogotycką kamienną chrzcielnicę.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Kozaczewski T., Wiejskie kościoły parafialne XIII wieku na Śląsku, t. 2, Wrocław 1994.
Pilch J., Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska, Warszawa 2005.
Strona internetowa zabytek.pl, Kościół fil. pw. św. Szymona i Judy Tadeusza Jaczów.