Historia
Parafia w Gołyminie powstała w pierwszej połowie XV wieku, a murowany kościół wzniesiono na początku XVI stulecia z fundacji szlacheckiej. W 1806 roku został zniszczony przez pożar, lecz odbudowano go około 1820 roku. W trzeciej ćwierci XIX wieku dostawiono kruchty i wymieniano strop. Przed 1935 roku przekształcono wnętrze kościoła, między innymi przesklepiając prezbiterium.
Architektura
Kościół jest orientowany, wzniesiony z cegły w układzie gotyckim i uzupełniany kamieniami polnymi i mocno wypaloną cegłą zendrówką. Składa się z salowej, prostokątnej nawy i niewyodrębnionego zewnętrznie prezbiterium (wewnątrz jednoprzęsłowe prezbiterium wyodrębnione jest arkadą). W narożach i przy dłuższych ścianach został wzmocniony przyporami. Po stronie północno – wschodniej dobudowana została gotycka zakrystia, kruchty są już dodatkami nowożytnymi. Cechą charakterystyczną kościoła są dwa wspaniałe gotyckie szczyty: wschodni i zachodni. Posiadają one w pięciu poziomach zdwojone blendy i zwieńczenie w postaci sterczyn z wimpergami i okulusami. Portal zachodni umieszczono we wnęce zamkniętej łukiem w ośli grzbiet, a portal do zakrystii w wysokiej wnęce z dwoma łukami. Wnętrze nawy nakrywa drewniana, otwarta więźba dachowa, natomiast zakrystii i skarbczyka krzyżowe o żebrach o przekroju prostokąta.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Kunkel R.M., Architektura gotycka na Mazowszu, Warszawa 2005.
Żabicki J., Leksykon zabytków architektury Mazowsza i Podlasia, Warszawa 2010.