Historia
Zamek został wzniesiony w pierwszej połowie XIV wieku przez inflancką gałąź zakonu krzyżackiego w celu ochrony przed wyprawami zbrojnymi Litwinów. Niemiecka nazwa warowni odnosiła się do istniejącego wcześniej, pobliskiego grodu Zemgalów, natomiast sam zamek był bezpośrednio podporządkowany komturom Dobele. Już w 1345 roku został zdobyty przez Litwinów, którzy mieli zabić ośmiu rycerzy zakonnych i dużą liczbę innych ludzi. Odbudowany został dopiero w XVI wieku z przeznaczeniem na książęcy dworek myśliwski. W 1596 roku na zamku synowie Gottharda Kettlera, Wilhelm i Fryderyk, zawarli umowę dzielącą między siebie księstwo Kurlandii i Semigalii. Zamek został zniszczony i porzucony w czasie wielkiej wojny północnej na początku XVIII wieku.
Architektura
Zamek został wzniesiony na planie kwadratu o wymiarach 25×25 metrów z murami obronnymi grubości 1,1 metra. Co najmniej jeden z narożników zaopatrzony był w czworoboczny występ muru, być może mający formę niedużej wieży. Wewnątrz obwodu przy południowo-wschodniej ściany znajdował się podpiwniczony budynek mieszkalny.
Stan obecny
Do czasów współczesnych przetrwał jeden większy fragment muru zamkowego z widocznymi otworami po belkach podtrzymujących strop oraz parę mniejszych kamiennych reliktów. W pobliżu znajdują się wały ziemne grodziska Zemgalów.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Borowski T., Miasta, zamki i klasztory. Inflanty, Warszawa 2010.
Tuulse A., Die Burgen in Estland und Lettland, Dorpat 1942.