Historia
Zamek Rosenbeck będący własnością wasalów arcybiskupich, rodziny Rozenów, pojawił się w źródłach historycznych w dokumencie z 1372 roku. W 1385 roku wspominany był właściciel zamku, Voldemār Rozens. W XV wieku z powodu braku spadkobierców Rozenów, budowla często zmieniała właścicieli. W latach 1489-1508 posiadali ją bracia Evold, Bartłomiej i Andrzej Patkula, a kolejnym właścicielem był Jorg Krīdeners. Na początku XVII wieku w czasie wojen polsko – szwedzkich zamek został spalony. W 1624 dokonano napraw, powstały też nowe budynki. Ostatecznie zamek spłonął w 1907 roku, po czym nie był już naprawiany.
Architektura
Zamek składał się z budynku na planie prostokąta, otoczonego wydłużonym, zbliżonym do prostokąta obwodem muru obronnego z dwoma, narożnymi cylindrycznymi wieżami, czy też bastejami przystosowanymi do użycia broni palnej. Większa z nich w narożniku południowo – zachodnim zachowała obszerne komory strzeleckie świadczące o ukończeniu zamku w ostatniej ćwierci XV wieku. W umowie kupna z 1477 roku w obrębie muru obwodowego wymieniono również liczne pomieszczenia, w tym kaplicę, refektarz – jadalnię, magazyny itp. Podobnie jak większość niedużych zamków wasalnych, których obrona oparta była na nawodnionych fosach, Rosenbeck był również wyposażony w młyn, który znajdował się po wschodniej stronie.
Stan obecny
Do czasów współczesnych zachowała się jedynie zrujnowana, pojedyncza basteja. Widoczne są także pozostałości wałów ziemnych. Wstęp na teren ruin jest wolny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Ose I., Neugebaute Türme der Burgen Lettlands, „Castella Maris Baltici” nr. 3-4, Turku-Tartu-Malbork, 2001.
Tuulse A., Die Burgen in Estland und Lettland, Dorpat 1942.