Historia
Zamek Alschwangen był jedną z kilku warowni zakonnych strzegących szlaku łączącego Inflanty z Prusami i przebiegającego przez Kurlandię. Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1230 roku, lecz sam zamek pojawił się na kartach historii dopiero w dokumencie z 1342 roku. Zbudowany został niewiele wcześniej i podlegał administracyjnie komturii w Gołdyndze. W 1372 roku pierwotny, zapewne jeszcze drewniany budynek zakonny zastąpiono nowym, murowanym założeniem, które nieznacznie rozbudowywano w XV i XVI wieku. Zamek nie miał jednak dużego znaczenia militarnego i po sekularyzacji inflanckiej gałęzi zakonu krzyżackiego został prywatną własnością niemieckiej rodziny szlacheckiej. W kolejnych latach kilkukrotnie ulegał zniszczeniom podczas wojen polsko – szwedzkich, po których był zawsze odbudowywany, zatracając jednak wygląd średniowiecznej warowni na rzecz mieszkalnej rezydencji.
Architektura
Pierwotny, murowany zamek usytuowany na niewielkim wzniesieniu nad brzegiem potoku, składał się z kamiennego, czworobocznego w planie muru obronnego o wymiarach 60×65 metrów, otaczającego dziedziniec, który ze względu na swoje znaczne rozmiary stanowił zapewne miejsce schronienia dla podróżnych i okolicznej ludności. Ponadto warownia posiadała dwa skrzydła zabudowań, z których wschodnie mieściło główne pomieszczenia zakonne oraz kaplicę, a skrzydło południowe pełniło funkcje gospodarcze. Na przełomie XIV i XV wieku w narożu północno – wschodnim zamku dobudowano okrągłą wieżę, przystosowaną do użycia broni palnej. Podobna wieża stanęła w XVI stuleciu w przeciwnym, południowo – zachodnim rogu.
Stan obecny
Zamek przetrwał do czasów współczesnych w formie mocno przebudowanej, z zachowaną jednak podstawową bryłą średniowiecznego zamku, łącznie z obiema charakterystycznymi wieżami narożnymi. Wewnątrz zamku funkcjonuje niewielka wystawa muzealna.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Borowski T., Miasta, zamki i klasztory. Inflanty, Warszawa 2010.
Tuulse A., Die Burgen in Estland und Lettland, Dorpat 1942.