Historia
Nie wiadomo dokładnie kiedy zamek został wzniesiony, jednak w 1329 roku istniały już na wzgórzu zakonne obwarowania, bowiem w tym roku Tarwast został oblężony przez wojska litewskie księcia Giedymina. Począwszy od XV wieku zamek był często wybierany na czasową rezydencję krzyżackich mistrzów krajowych Inflant. W związku z tym był on rozbudowywany i wzmacniany. W 1481 roku Tarvastu zajęły wojska ruskie, załogę zamku zabito lub uprowadzono. Warownia podniosła się ze zniszczeń i w dalszym ciągu stanowiła częsty cel wizyt dostojników zakonnych. Właśnie w Tarvastu zmarł w 1557 roku jeden z ostatnich mistrzów inflanckich, Heinrich von Galen. Parę lat później rozpoczęła się wojna inflancka, w czasie której zamek kilkukrotnie zmieniał właścicieli i nie uniknął zniszczeń. Po zwycięskiej kampanii polskiego króla Stefana Batorego w Tarvastu utworzono centrum starostwa. Niestety po kilkudziesięciu latach nadeszły kolejne wojny. Pod koniec XVII wieku na zamku doszło do wybuchu prochu, który całkowicie zniszczył większość murów i zabudowań.
Architektura
Układ zamku z XIV wieku był dość prosty. Składał się on z pojedynczego, otoczonego murem obronnym i fosą dziedzińca o regularnym kształcie, którego zachodni kraniec był nieco zniekształcony przebiegiem wzgórza zamkowego. Prawdopodobnie wszystkie skrzydła dziedzińca posiadały od wewnątrz zabudowania gospodarcze i reprezentacyjne, początkowo drewniane, później murowane. Brama główna umieszczona była w długości muru wschodniego. Na północnej stronie położony był natomiast młyn, chroniony przez czworoboczną wieżę z XV wieku. Była to masywna konstrukcja o szerokości 14 metrów i grubości ścian około 1,7 metra. Jej fundamenty sięgały zamkowej fosy, być może pełniła funkcję danskeru. W XV wieku podwyższono także mury zamkowe, a wnętrza otrzymały nowe sklepienia.
Stan obecny
Do czasów współczesnych ze średniowiecznej warowni zachowały się tylko niewielkie relikty murów zamkowych oraz fragment potężnej wieży – danskeru. Wstęp na teren ruin jest wolny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Borowski T., Miasta, zamki i klasztory. Inflanty, Warszawa 2010.
Tuulse A., Die Burgen in Estland und Lettland, Dorpat 1942.