Historia
Víckov powstał na dobrach zanikłego zamku Bukov, które ród panów z Víckova zyskał poprzez wiano córki Demetera z Bukova. Pierwsza wzmianka źródłowa o nim pojawiła się w 1340 roku, kiedy to z Víckova pisał się Bernard. Po nim sześć lat później na zamku siedział Archleb, a w 1351 roku sędzia ziemski Bohuslav, który w 1358 roku odsprzedał zamek wraz z wsią i czterema innymi osadami Buzkovi z Mostišt. Co prawda po pewnym czasie Bohuslav odzyskał zamek, lecz ostatecznie w 1365 roku wraz z zamkiem Mitrov sprzedał margrabiemu morawskiemu Janowi Henrykowi. W latach 1365 – 1375 na zasadzie lenna użytkował go Vaněk z Potštejna, a od 1410 roku z nadania margrabiego Jodoka – Jan Hlaváč z Ronova. W kolejnych latach, przypadających na okres wojen husyckich, źródła pisane o zamku milczą. W połowie lat 20-tych XV wieku w okolicy miały miejsce kampanie wojenne, jednak nie wiadomo czy dotknęły one w jakiś sposób zamek. Po jakimś czasie miejscowe dobra przejęli możni Pernštejnowie. W 1437 roku Jan z Pernštejna sprzedał zamek Vojnovi z Litavy, lecz po otrzymaniu uzgodnionej ceny, odmówił jego wydania. Rok później sąd postanowił zwrócić lenno królowi, a w 1454 król Władysław ponownie podarował Víckov Janowi z Pernštejna. W okresie tym sam zamek był już najpewniej opuszczony.
Architektura
Zamek wzniesiono na wysokim, skalistym cyplu opadającym skarpami od północy i wschodu ku dolinie rzeki Bobrůvki. Na niezabezpieczonej naturalnymi warunkami terenu stronie południowej i zachodniej zamek trzeba było odciąć wyciosaną w skale suchą fosą o szerokości 12-13 metrów i głębokości 2-3 metrów. Zaraz za nią posadowiono obwód murów obronnych o grubości 1,8 metra, zakreślających z grubsza owalny plan dwudzielnego zamku. Nie były to zbyt silne obwarowania z racji pozbawienia jakiejkolwiek możliwości obrony flankowej. Z pierścienia murów jedynie minimalnie wystawała czworoboczna wieża bramna w narożniku po stronie północno – zachodniej. Po drewnianym moście, zapewne zwodzonym, przedostać się można było na trójkątny, mniejszy z dwóch dziedzińców, zapewne pełniący funkcję gospodarczego podzamcza. Jego zabudowę stanowił podłużny, być może drewniany budynek, przystawiony do wewnętrznej ściany muru obronnego po stronie zachodniej. Drugą bramę przepruto w wewnętrznym, poprzecznym murze. Tylna, główna część zamku w północnej części zastawiona była budynkiem mieszkalnym o wymiarach 17 x 8,5 metra. W przyziemiu najpewniej miał on trzy wąskie pomieszczenia, przynajmniej w części sklepione kolebkowo. Budynek mógł mieć charakter wieży, która broniłaby wjazdu z podzamcza na główny dziedziniec. Drugi, także podpiwniczony budynek usytuowano przy murze po stronie południowej.
Stan obecny
Obecnie najlepiej zachowanym fragmentem zamku jest wschodni mur głównego budynku mieszkalnego, który wraz z jednym oknem zachował się aż do wysokości pierwszego piętra. Widoczne jest również jedno z pomieszczeń w przyziemiu oraz relikty murów obwodowych i wieży bramnej, choć zwiedzanie utrudnia gęsto porastająca teren zamku roślinność. Czytelne są także pozostałości dawnego przekopu. Wstęp na teren zamku jest wolny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Hrady, zámky a tvrze v Čechách, na Moravě a ve Slezsku. Jižní Morava, t. I, red. Z.Fiala, Praha 1981.
Plaček M., Ilustrovaná encyklopedie moravských hradů, hrádků a tvrzí, Praha 2001.
Plaček M., Ilustrovaná encyklopedie moravských hradů, hrádků a tvrzí. Dodatky, Praha 2007.