Historia
Kościół św. Marii Magdaleny (pierwotnie Bożego Ciała) wzniesiono około 1373 roku. W XVI wieku został przebudowany w stylu późnogotyckim. W pierwszej połowie XIX stuleciu na nowo sklepiono prezbiterium i zmieniono kształt okien. Ostatnia poważna naprawa budowli została przeprowadzona w 1947 roku. W czasach reżimu komunistycznego kościół popadł w ruinę. Dopiero w 1997 roku przygotowano projekt jego renowacji, a w 2009 roku rozpoczęto naprawę dachu.
Architektura
Kościół wzniesiono jako niedużą wiejską budowlę jednonawową, trójprzęsłową o wielkości 20,3 x 8,4 metra, z nieco niższym, lecz równie szerokim, wielobocznie zamkniętym od wschodu prezbiterium (trzy boki ośmioboku). Całość opięta została gęsto rozstawionymi uskokowymi przyporami, pomiędzy którymi przepruto ostrołukowe okna. Wewnątrz w zachodniej części nawy znajdowała się empora oparta na dwóch masywnych, czworobocznych filarach, podsklepiona w trzech przęsłach sklepieniem krzyżowym bez żeber. Nawę od prezbiterium oddzielono ostrołuczną, sfazowaną arkadą tęczy. W XVI wieku w nawie założono późnogotyckie sklepienie sieciowe z żebrami podwieszonymi na ścianach bez użycia konsol. Północną kruchtę przykryto wysklepkowym sklepieniem kryształowym.
Stan obecny
Budowla zachowała pierwotny, gotycki układ, lecz na skutek przebudowy z XIX wieku częściowo zatraciła pierwotne cechy stylistyczne. Nowożytna modernizacja spowodowała przekształcenie okien, przebicie nowego okrągłego okna wschodniego, usunięcie kruchty zachodniej, założenie nowego sklepienia w prezbiterium, przebudowę zachodniej empory w nawie. Sklepienie w korpusie nawowym zachowało się, ale część żeber poodpadała.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Hostaš K., Vaněk F., Soupis památek historických a uměleckých v politickém okresu Sušickém, Praha 1900.
Umělecké památky Čech, red. E.Poche, t. IV, Praha 1982.