Historia
Impulsem do budowy zamku był w 1487 roku podział majątku pomiędzy członków rozrośniętego rodu Krajířów z Krajku. Kolejne gałęzie rodziny potrzebowały swych własnych siedzib i z tego powodu około 1493 roku Leopold Krajíř wzniósł nowy zamek. W źródłach pisanych po raz pierwszy pojawił się on w 1548 roku, kiedy to Johann z Krajku zapisał swej małżonce Annie majątek we wsi Uherčice, tuż przez pierwszą, renesansową przebudową. Pierwszy etap prac zakończono w 1554 roku za Václava i jego małżonki Johany z Donína, lecz wkrótce potem z inicjatywy Volfa Streuna rozpoczęto kolejną rozbudowę zamku. Jego przekształcanie w nowożytny pałac kontynuowano na początku drugiej połowy XVII wieku za Benedikta Berchtolda, a następnie za generała Heisslera z Heitersheim w latach 1692 – 1696. Od 1768 do wywłaszczenia w 1945 roku rezydencję posiadła rodzina Collaltovów. Po drugiej wojnie światowej przekształcona na mieszkania i magazyny, budowla została znacznie zdewastowana.
Architektura
Późnośredniowieczny zamek został wzniesiony na planie prostokąta o wymiarach 26 x 33 metry. Była to dość prosta i nieduża budowla składająca się z trzech piętrowych skrzydeł, które wraz z krótką kurtyną muru po stronie zachodniej zamknęły mały dziedziniec. We wspomnianej niezabudowanej zachodniej części usytuowano bramę wjazdową, poprzedzoną zwodzonym mostem przerzuconym ponad fosą. Przekop ten otaczał zamek z trzech stron, jedynie stronę północną pozostawiono zabezpieczoną przez naturalny stok wzniesienia. Po stronie zachodniej przed bramą rozłożyło się otoczone własnym murem podzamcze. Jego zabudowę stanowił jeden większy dom po stronie zachodniej oraz być może lżejsza zabudowa drewniana. Wjazd na podzamcze usytuowano od południa i poprzedzono krótkim przekopem.
Zamek był założeniem o niedużych cechach obronnych, najpewniej bezwieżowym i nie przystosowanym do użycia broni ogniowej. Jego pierwotny wygląd bardziej odpowiadałby wiejskiemu późnogotyckiemu dworowi szlacheckiemu.
Stan obecny
Pierwotne, późnośredniowieczne mury ukryte są dziś pod nowożytnymi elewacjami rdzenia rezydencji. Zamek ma obecnie formę renesansowo – barokowego pałacu, wciąż wymagającego remontów po długim okresie zaniedbań i braku konserwacji. W 1995 roku został przejęty przez administrację Instytutu Dziedzictwa w Brnie, co zapoczątkowało długotrwały proces renowacji, a zarazem udostępniło zabytek dla turystów.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Hrady, zámky a tvrze v Čechách, na Moravě a ve Slezsku. Jižní Morava, t. I, red. Z.Fiala, Praha 1981.
Plaček M., Ilustrovaná encyklopedie moravských hradů, hrádků a tvrzí, Praha 2001.