Historia
Kościół Wszystkich Świętych zbudowany został pod koniec XV wieku lub na początku XVI stulecia, prawdopodobnie na miejscu starszej świątyni drewnianej, wspominanej już w 1350 roku. W 1707 roku został przebudowany w stylistyce barokowej, wtedy też dostawiona do niego została nowożytna wieża. W 1867 roku kościół poddano regotyzacji w ramach której zmodyfikowane w okresie baroku okna przekształcono ponownie na późnogotyckie z maswerkami.
Architektura
Późnogotycki kościół składał się pojedynczej, wydłużonej nawy o szerokości 6,1 metra i długości 9,1 metra oraz nieco węższego prezbiterium o wymiarach 6,6 x 5,5 metra, zamkniętego po stronie wschodniej wielobocznie. Po jego północnej stronie usytuowana została zakrystia długości 4 metrów i szerokości 2,5 metra. Prezbiterium jako jedyne wzmocnione zostało od zewnątrz uskokowymi przyporami, dzięki czemu wewnątrz założyć można było sklepienie. W prostokątnym przęśle zachodnim otrzymało ono formę krzyżową, we wschodnim zamknięciu natomiast sześciodzielną. Oba spięte zostały ozdobnymi zwornikami z reliefami rozety i gwiazdy, a żebra opuszczono na konsole piramidalne z motywami maswerkowymi. W północnej ścianie prezbiterium osadzono niszę sanktuarium, zwieńczoną łukiem w ośli grzbiet, przechodzącym w sterczynę z kwiatonem i flankowaną wałkami.
Stan obecny
Kościół Wszystkich Świętych zachował jedynie częściowo pierwotne cechy stylistyczne. Przede wszystkim do późnośredniowiecznych murów przystawiona jest dziś neogotycka wieża, a na kalenicy prezbiterium nowożytna wieżyczka na sygnaturkę. Okna choć mają ostrołuczne zamknięcia i maswerki, to musiały być poddawane regotyzacji po barokowych przekształceniach. W okresie baroku przebity został też portal zewnętrzny do zakrystii
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Vendl V. K., Soupis uměleckých památek politického okresu pardubicko-holicko-přeloučského. Soupis 53 (Pardubice), Praha 2007.
Umělecké památky Čech, red. E.Poche, t. III, Praha 1980.