Historia
Zamek powstał na początku drugiej połowy XIII wieku z inicjatywy Voka z Rotštejna. Jego syn, także o imieniu Vok, wdał się w sąsiedzkie spory w wyniku których w 1318 roku zamek został zdobyty i spalony wraz z okolicznymi wsiami. Pozew, który został następnie wniesiony przez Voka przeciwko napastnikom, zapoczątkował proces, który trwał przez kilka lat, aż w końcu w 1322 roku Vok miał otrzymać odszkodowanie. Zamek został odbudowany i był dzierżony przez potomków Voka do 1415 roku, kiedy to nabył go Ondřej Paldra z Vařin. Było to na samym początku rewolucji husyckiej, która szybko rozprzestrzeniła się na całe Czechy. Ondřej Paldra i jego syn Wacław pozostali w trakcie niej wierni stronie katolickiej, przez co w 1426 roku Rotštejn został przez husytów zdobyty i spalony. Po tym wydarzeniu zamku już nie naprawiano, a jego właściciele przenieśli się do rezydencji w Klokočí. W 1514 roku, gdy niejaki Jan z Bozkovic sprzedawał majątek, Rotštejn został wymieniony jako opuszczona ruina.
Architektura
Rotštejn był typowym zamkiem skalnym, którego ochronę i warunki mieszkalne zapewniała masywna skalna formacja, składająca się z czterech głównych wapiennych bloków. Trzy z nich po stronie północno – wschodniej usytuowane były dość blisko siebie, blok południowy o wieżowym charakterze znajdował się natomiast w pewnym oddaleniu. Wyciosano w nich system pomieszczeń i przejść, łączonych ze sobą drewnianymi mostkami i kładkami. Miały one charakter mieszkalny i gospodarczy i układały się w aż trzy czy cztery poziomy. Ich pierwotny układ niestety jest dziś trudny do rozpoznania z powodu późniejszych nowożytnych zmian (zamek prawdopodobnie czasowo był wykorzystywany przez miejscową ludność wiejską). Pośród oryginalnych pomieszczeń rozpoznać można między innymi kuchnię i sąsiadującą z nią studnię, umieszczoną w szczelinie między skalnymi blokami. Wejście do zamku umieszczono po stronie północno – zachodniej, gdzie znalazły się wciśnięte między skalne szczeliny schody. W górnych poziomach niektóre naturalne przerwy uzupełniano fragmentami kamiennych murów i drewnianych konstrukcji. Południowy blok skały miał drewnianą nadbudowę.
Stan obecny
Do dnia dzisiejszego z zamku zachowała się oczywiście część wykuta w skalnych blokach, lecz także fragmenty kamiennych murów, które uzupełniały dzieło natury. Od 1988 roku ruiny są pod opieką stowarzyszenia Klokočské skály, które zbudowało drewniane chodniki i ścieżki turystyczne na szczyt zamku, skąd rozciąga się wspaniały widok na okolicę. Wstęp możliwy jest za niewielką opłatą.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Durdík T., Ilustrovaná encyklopedie českých hradů, Praha 2009.
Hrady, zámky a tvrze v Čechách, na Moravě a ve Slezsku. Severní Čechy, t. III, red. Z.Fiala, Praha 1984.