Historia
Zamek Sommerburk został założony w drugiej połowie XIII wieku przez Smila z Lichtemburka, który pisał się z niego w latach 1262–1269. W 1345 roku jeden z jego potomków, Hynek z Lichtemburka, dokonał z królem Janem Luksemburskim zamiany na zamek Poděbrady i jeszcze w tym samym roku Ronovec z nadania władcy otrzymał ród panów z Lipy. W 1362 roku Čeněk z Lipy, jego syn Jindřich oraz Čeněk Krušina z Lichtemburka sprzedali ronoveckie dobra Ješkovi ze Zlíchova, przodkowi Andělów z Ronovca, którzy byli właścicielami zamku już do końca jego istnienia. Po śmierci Ješka około 1392 roku na zamku mieszkali jego synowie Jan i Petr, którzy mieli z powodu popadnięcia w długi nielegalnie bić fałszywe monety. Dalsze losy Sommerburku w XV wieku są niejasne. Podczas wojen husyckich prawdopodobnie nie był już zamieszkiwany i najwyraźniej popadł w ruinę. Po raz ostatni wspomniany został w 1406 roku. W 1544 roku dokumenty źródłowe opisywały go jako opuszczony i zniszczony.
Architektura
Zamek posiadał typowy, dwuczęściowy układ, składający się z położonego na południowym – wschodzie podzamcza i oddzielonego od niego przekopem po stronie północno – zachodniej, usytuowanego w narożniku cypla wzniesienia – zamku górnego.
Podzamcze miało kształt zbliżony do połowy owalu. Jego ochronę zapewniał półkolisty ziemny wał oraz fosa, która mogła być napełniana wodą pochodzącą z leśnych strumieni i pobliskiego stawu. Pozostałe obwarowania oraz zabudowa wewnętrzna zapewne została wzniesiona wyłącznie w konstrukcji drewnianej. Były to oczywiście budowle typowo gospodarcze i pomocnicze takie jak stajnie, chlewy, spiżarnie, czy domy służby.
Zamek górny otrzymał formę zbliżoną do kwadratu ze ściętym narożnikiem zachodnim. Wewnętrzny dziedziniec otaczał główny obwód muru obronnego oraz zewnętrzny mur parchamu, który mógł nie nachodzić na stronę południowo – zachodnią. Prawdopodobnie międzymurzem tym biegła droga wjazdowa, która po pokonaniu usytuowanego na południu mostu z podzamcza otaczała zamek od północy i zakręcając osiągała dziedziniec zamku od zachodu. Jej obronę zapewniała tam czworoboczna, narożna wieża lub budynek mieszkalny o wieżowym charakterze. Kolejne zabudowania oraz studnię dostawiono na dziedzińcu do południowej kurtyny muru.
Stan obecny
Do czasów obecnych z zamku zachowały się jedynie dolne partie murów północnego budynku, czy też wieży na zamku górnym oraz mniejsze relikty murów po stronie południowej i zachodniej. Wstęp na ich teren jest wolny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Durdík T., Ilustrovaná encyklopedie českých hradů, Praha 2009.
Hrady, zámky a tvrze v Čechách, na Moravě a ve Slezsku. Východní Čechy, t. VI, red. Z.Fiala, Praha 1989.