Historia
W Otaslavicach w wyniku podziału osady na dwie części (Górną i Dolną), funkcjonowały dwa zamki. Dolna część pod koniec XIII i na początku XIV wieku należała do lokalnych władyków. Usytuowany na jej terenie zamek po raz pierwszy wspomniany został w źródłach pisanych w 1377 roku, kiedy to w drodze małżeństwa zyskał go Jan Puška starszy z Kunštátu. Po jego śmierci zamek odziedziczył jego syn, Jan Puška młodszy. Na początku XV wieku stanął on wraz ze swym bratem Heraltem po stronie husytów, zostając nawet jednym z czołowych husyckich hejtmanów. Stało się to przyczyną końca zamku, który został zniszczony w 1424 roku przez wojska Albrecht austriackiego, w trakcie kampanii przeciwko morawskim husytom.
Architektura
Zamek Dolny usytuowano na północnym końcu wydłużonego wzgórza, górującego nad położoną na południu wsią i upadającego stromo po zachodniej stronie do strumienia. Zajmował on obszar o wielkości około 45 x 23 metry, odgrodzony od strony osady szerokim na 25 metrów przekopem. Dominantą zamku był wczesnogotycki, cylindryczny bergfried o zewnętrznej średnicy 11 metrów i wewnętrznej przestrzeni wielkości jedynie około 3 metrów. Wejście do wieży umieszczono na pierwszym piętrze w piaskowcowym portalu po stronie północnej. Budynek mieszkalny prawdopodobnie znajdował się za bergfriedem, w najbezpieczniejszej części wzgórza. Pomiędzy nim a wieżą rozciągał się niewielki dziedziniec.
Stan obecny
Do czasów współczesnych z zamku zachowała się część masywnej wieży cylindrycznej. Widoczna jest jej zachodnia, dolna połowa oraz fragment partii środkowej, powyżej gzymsu kordonowego. Dostrzec także można korytarz i portal wejściowy na pierwszym piętrze. Nad reliktami ościeży portalu wciąż widoczny jest herb panów z Kunštátu. Pozostałe murowane zabudowania i obwarowania nie zachowały się, świadczą o nich jedynie nierówności terenu w miejscach gdzie ziemia przykryła zawalone mury. Czytelne są natomiast obwałowania w postaci przekopu po stronie wschodniej, przekopu między podzamczem i główną częścią zamku oraz przekopu od strony frontu zamku. Wstęp na teren wzgórza zamkowego jest wolny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Hrady, zámky a tvrze v Čechách, na Moravě a ve Slezsku. Severní Morava, t. II, red. Z.Fiala, Praha 1983.
Plaček M., Ilustrovaná encyklopedie moravských hradů, hrádků a tvrzí, Praha 2001.