Ostroh – zamek Seeberg

Historia

   Nazwa zamku Seeberg po raz pierwszy pojawiła się w dokumencie z 1322 roku, w którym król niemiecki Ludwik IV Bawarski oddał w zastaw ziemie wokół Chebu królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu, w zamian za obietnicę pomocy w kandydowaniu na tron ​​cesarski. Seeberg zbudowano jednak dużo wcześniej, prawdopodobnie na początku XIII wieku z inicjatywy chebskich ministeriałów. Z powodu nie wypłacenia sumy zastawu, od czasów Jana Luksemburskiego zamek należał już do Królestwa Czeskiego, a Karol IV przyznał go miastu Cheb, wraz z prawem do powoływania i odwoływania urzędników odpowiedzialnych za zarządzanie majątkiem Ostrohu.
   W 1434 roku Zygmunt Luksemburczyk przekazał Ostroh swojemu kanclerzowi, Kasparowi Šlikowi, synowi mieszczanina i sukiennika chebskiego, Jindřicha Šlika. Następnie w latach 1461–1485, zaniedbany już zamek należał do rodu Junckersów. Po nich majątek ponownie na krótko wrócił do Šlików, lecz już w 1497 roku Mikuláš III Šlik sprzedał Ostroh braciom Konradowi i Joštovi z Neubergu. W tym czasie zamek został uszkodzony podczas długiej wojny Neubergów z Jorgiem z Zedtwitz, który mieszkał w pobliżu nieodległego zamku Liebenstein (Libá). Niepokoje zakończyły się dopiero w ​​1519 roku. Wtedy też zaczęto odbudowę i przebudowę zamku w stylu renesansowym.
   Jan Albrecht z Neubergu sprzedał Ostroh w 1582 roku Jerzemu Wolfowi z Brandu, którego spadkobiercy byli posiadaczami zamku do 1635 roku. Później właściciele parokrotnie zmieniali się, a w międzyczasie w 1648 roku zamek spalili Szwedzcy żołnierze generała Königsmarka. Odbudowę Ostroh zawdzięczał Vítowi Dětřichowi ze Steinheimu. Podwyższeniu o jedno piętro uległy wówczas budynki mieszkalne zamku. Vít zmarł 5 kwietnia 1657 roku, a jego jedyny syn i następca, Hubert Gottfried, zaledwie dzień później. Zamek stał się wówczas majątkiem korony, parokrotnie zmienił właścicieli i w 1703 roku ostatecznie, po paru wiekach przerwy, ponownie został kupiony przez miasto Cheb, które pozostaje jego posiadaczem do dziś.

Architektura

   Zamek wzniesiono na skalistym cyplu, który rozciągał się ponad zakolem potoku Slatinný. Jego obwód murów otrzymał nieregularny, zbliżony do owalu kształt i został odcięty od również obwarowanego podzamcza poprzeczną fosą po stronie wschodniej. Czworoboczny budynek mieszkalny o wieżowym charakterze ze ściętym narożem, usytuowano przy murze w północno-wschodnim rogu dziedzińca. Nie wiadomo natomiast jak wyglądała najwcześniejsza zabudowa po stronie zachodniej. W XIV wieku dostęp do tej części zamku zabezpieczono kolejnym przekopem (nad którym przerzucono most zwodzony), zbudowano wówczas również nowy budynek o kształcie trapezu w południowej części zamku. Rozbudowie uległa także brama wjazdowa do zamku. Po wschodniej stronie przed fosą stanął podłużny, usytuowany pod lekkim skosem budynek bramny, połączony od południa i północy z zewnętrznym murem parchamu.
   Położone na wschód od zamku podzamcze posiadało własne mury obronne, wzmocnione czworoboczną wieżą bramną od strony wschodniego wjazdu. Podobnie jak zamek górny, droga na podzamcze zabezpieczona była poprzecznym przekopem. Zabudowa o gospodarczym charakterze pierwotnie zapewne była jedynie drewniana lub szachulcowa.
   W XVI wieku wewnętrzny przekop został zasypany, a powierzchnia tylnej (zachodniej) części zamku wyrównana i przeznaczona na ogrody. Na terenie międzymurza wschodniego wzniesiono wówczas nowe renesansowe budynki, które wraz z budynkiem bramnym utworzyły cały ciąg zabudowy.

Stan obecny

   Z pierwotnego zamku zachowała się połowa murów obwodowych z budynkiem bramnym, skrzydło zachodnie i obwodowy mur budynku po stronie północnej. We wnętrzach zachowały się gotyckie i renesansowe elementy detalu architektonicznego, jednak większość wyposażenia pochodzi z XIX wieku. Zamek udostępniony jest do zwiedzania, funkcjonuje w nim hotel, restauracja, odbywają się również imprezy kulturalne, koncerty, festiwal wina itp.

pokaż zabytek na mapie

powrót do indeksu alfabetycznego

bibliografia:
Durdík T., Ilustrovaná encyklopedie českých hradů, Praha 2009.

Hrady, zámky a tvrze v Čechách, na Moravě a ve Slezsku. Západní Čechy, t. IV, red. Z.Fiala, Praha 1985.
Menclová D., České hrady, Praha 1972.