Historia
Jako pierwszy z Oponešic pisał się w 1351 roku niejaki Vilém, a od 1360 roku Nevhlas, który używał również przydomków z Polic i Lesonic. Z tego powodu początki wieży datuje się na drugą połowę XIV wieku, choć pierwsza bezpośrednia wzmianka źródłowa o niej pochodzi dopiero z 1496 roku. Wówczas to jej właścicielem był Jan Oponešic, dzierżący okoliczne dobra wespół z Havlem z Batelova i jego synami. W 1511 roku majątek został sprzedany Bohušowi z Čechtína, który zajmował wieżę do 1542 roku. Później zaczęła ona z wolna podupadać i ostatecznie została przekształcona w spichlerz.
Architektura
Wieżę usytuowano na wydłużonym owalnym pagórku o wymiarach około 30 x 22 metry, który łagodnie opada po stronie południowej, na zachodzie ma ucięty stok, a od północy i wschodu zabezpieczony jest przekopem. Fosa ta miała 20 metrów szerokości i do dziś jest głęboka na 3,5 metra. Z ziemnego wału przetrwał jedynie fragment wschodni, z umieszczoną wewnątrz piwnicą.
Wieża mieszkalna została wzniesiona na planie czworoboku o wymiarach podstawy 8,2 x 11,4 metra z murami grubymi na 1,5 metra. Ponad gospodarczym przyziemiem posiadała ona jeszcze dwa piętra nadziemne o charakterze rezydencjalno – reprezentacyjnym. Kondygnacje rozdzielono drewnianymi, płaskimi stropami, osadzonymi w otworach ścian. Pierwotny wykrój okien zachował się jedynie w dwóch otworach w przyziemiu oraz w portalu wejściowym, także umieszczonym na dolnej kondygnacji.
Stan obecny
Wieża zachowała się do czasów współczesnych. Niestety w wyniku nowożytnych przebudowań przekształcona została większość jej otworów okiennych i wnętrza. Obecnie jej zaniedbany stan jest wynikiem wieloletnich braków remontów.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Plaček M., Ilustrovaná encyklopedie moravských hradů, hrádků a tvrzí, Praha 2001.