Historia
Zamek został wzniesiony w późnym okresie średniowiecza, około pierwszej połowy lat 30-tych XV wieku, z inicjatywy Václava Kaplířa z Sulevic, przy czym pierwsza wzmianka pisemna o nim pojawiła się w 1436 roku. Potomkowie Václava dzierżyli Ostrý do 1505 roku, kiedy to Kamaret Kaplíř sprzedał, a raczej przekazał zamek w posagu córce Markécie, która wyszła za mąż za Jindřicha Vencelíka z Vrchovišť. Już trzy lata później zamek przeszedł na kanclerza Albrechta Libštejnskiego z Kolovrat, a po jego śmierci w 1510 roku w ręce rodu Valdštejnów. W 1535 roku Albrecht z Valdštejna sprzedał zamek wraz z dworem i wsią Dlažkovice swemu bratu Janowi, który je połączył z Białym Újezdem. Zamek Ostrý przestał być wówczas utrzymywany i już w 1565 roku opisywany był jako całkowicie opuszczony.
Architektura
Zamek został wzniesiony na podłużnym, skalistym wzgórzu o wysokości 553 metrów n.p.m. z dłuższym bokiem usytuowanym mniej więcej na linii wschód – zachód. Zewnętrzną bramę umieszczono po stronie zachodniej, poprzedzono masywnymi obwałowaniami na rzucie trójkąta i prawdopodobnie połączono murem, biegnącym po stoku wzgórza, z wieloboczną wieżą ochraniającą całą drogę wjazdową. Przy zewnętrznych obwałowaniach, przypuszczalnie chroniących drogę dojazdową do zamku i jego dalsze przedpole przy użyciu broni palnej, mogła znajdować się pierwsza, drewniana brama. Druga była już zapewne solidniejszą konstrukcją, drewnianym budynkiem bramnym wzniesionym na kamiennej podmurówce, połączonym zachodnią ścianą z obwarowaniami łukiem poprowadzonej wokół wzgórza drogi. Po stronie północnej dochodziła ona do trzeciej bramy, zabezpieczającej wjazd na niewielkie podzamcze.
Teren pomiędzy pierwszą i trzecią bramą nie posiadał zabudowy i pełnił wyłącznie funkcję obronną. Bezpośrednio za budynkiem trzeciej bramy stał prostokątny w planie, niewielki dom ze sklepioną kolebkowo piwnicą. Zapewne była to jedyna budowla na małym dziedzińcu podzamcza. Dalsza droga na zamek górny prowadziła stromym podejściem na południe, częściowo po schodach wyciosanych w skałach. Na północnym – wschodzie mijała ona na zboczu pięcioboczny bastion.
Brama głównej części zamku (czwarta licząc od wjazdu przy zewnętrznych obwałowaniach) była otworem przeprutym w kurtynie muru obronnego. Stanowił ją ostrołucznie zakończony portal, zamykany wrotami które można było blokować ryglem osadzanym w murze. Sama kurtyna początkowo zwieńczona była krenelażem, którego przestrzenie między merlonami na późniejszym etapie zamurowano tworząc proste przedpiersie. Tuż za bramą otwierał się nieduży dziedziniec.
Podłużny rdzeń zamku mieścił w najwyższym, środkowym miejscu główny budynek mieszkalny oraz po zachodniej stronie wspomnianą już wcześniej wieloboczną wieżę, która ochraniała drogę wjazdową. Wstęp do niej prawdopodobnie możliwy był po mostku. Ta część zamku oddzielona była od położonej nieco niżej partii wschodniej. Być może do komunikacji między nimi służyła czworoboczna wieża po stronie południowej, gdyż schody z terenu podzamcza umożliwiały w pierwszej kolejności dostęp do przedniej części zamku górnego. We wschodniej części pośrodku wystawał masywny blok skały, w paru miejscach sztucznie przyciosany, który nie zachował śladów budowli murowanych. Możliwe, że wykorzystywały go wyłącznie drewniane konstrukcje.
Stan obecny
Zamek Ostrý to obecnie daleko posunięta ruina, usytuowana na ciekawej formacji skalnej z której roztacza się rozległy widok. W najlepszym stanie przetrwały fragmenty muru przy bramie do górnego rdzenia warowni oraz dolna część zachodniej wieży wielobocznej. Prowadzi do nich niebieski szlak turystyczny z miejscowości Březno, łączący się także ze ścieżką idącą ze wsi Kocourov.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Durdík T., Ilustrovaná encyklopedie českých hradů, Praha 2009.
Hrady, zámky a tvrze v Čechách, na Moravě a ve Slezsku. Severní Čechy, t. III, red. Z.Fiala, Praha 1984.
Sýkora M., Hrady doby husitské, Most 2013.