Historia
Zamek Malice został wzniesiony w pierwszej połowie XIV wieku z inicjatywy biskupa ołomunieckiego Jana Volka. W źródłach pisanych pojawił się po raz pierwszy w 1339 roku, jako już zbudowany i obsadzony przez burgrabiego Beneša z Melic. W okresie urzędowania kolejnego biskupa, Jana Očko z Vlašimia, w latach pięćdziesiątych XIV wieku na zamku konsekrowano kaplicę. W kolejnych latach XIV stuelcia Melice zarządzane były przez biskupich lenników, między innymi Ješka Šram i Janoša z Mejlic, Ješka i Alšíka z Mejlic, czy Majnuša i Ješka z Mejlic, a w 1383 roku oddane w zastaw margrabiemu morawskiemu Jodokowi.
Zamek został zniszczony podczas wojen husyckich. Latem 1423 roku na Morawy przybyli czescy husyci, zdobywając kilka ważnych punktów, w tym biskupi zamek Melice, który stał się dla nich jednym z punktów oparcia. W 1439 roku zamek był już opisywany jako zniszczony.
Architektura
Zamek został zbudowany na wzniesieniu, na planie prostokąta o wymiarach 54 x 31 metrów, sąsiadującym od wschodu ze strumieniem, a od północy i południa zabezpieczonym rowami, z których południowy oddzielał rdzeń zamku od podzamcza. Fosa północna miała 18 metrów szerokości, południowa natomiast 25 metrów.
Zamek był zwartym, czteroskrzydłowym założeniem o grubych zewnętrznych murach dochodzących aż do 2,5 metra szerokości. Możliwe jest, iż w południowym lub zachodnim skrzydle z bryły zamku wyłamywała się czworoboczna wieża. Wjazd do zamku usytuowano na osi elewacji południowej. Po lewej stronie przejazdu znajdowało się pomieszczenie, prawdopodobnie przeznaczone dla strażników, w którym odkryto ślady paleniska, ogrzewającego również pomieszczenie na piętrze. Po prawej stronie przejazdu bramnego schody wiodły do piwnic. Zamek wyposażony był również w kaplicę o czym świadczy odkryty ryzalit w północnej części dziedzińca. Zapewne był to filar podtrzymujący wykusz pierwotnego prezbiterium kaplicy. Z nagromadzenia ozdobnych kafli w okolicy południowego narożnika przypuszczać można, iż właśnie tam, na piętrze, mieściły się prywatne komnaty biskupie, ogrzewane piecem kaflowym.
Podzamcze było długie aż na 120 metrów i szerokie na 35 metrów, zwężające się w kierunku południowym. Przedzielono je dwoma, a być może i trzema ścianami poprzecznymi. Przy zachodnim boku utworzono również zewnętrzny mur wydzielający parcham o 8 metrach szerokości. Nim prawdopodobnie wiodła droga dojazdowa do zamku. Co nieczęste zabudowa i obwarowania podzamcza były murowane, dlatego w źródłach częśto pojawiają się informacje o Górnym i Dolnym zamku melickim.
Stan obecny
Zamek nie zachował się do czasów współczesnych. W gęsto zarośniętym roślinnością terenie widoczne są jedynie dolne partie murów. Wstęp na teren melickiego zamku jest wolny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Plaček M., Ilustrovaná encyklopedie moravských hradů, hrádků a tvrzí, Praha 2001.
Strona internetowa wikipedia.org, Melice (hrad).