Historia
Zamek Louka po raz pierwszy pojawił się w źródłach w 1360 roku, kiedy to Procek z Lomnicy zapisał na nim wiano swej małżonki Hyzli. Jego budowa datowana jest na koniec XIII wieku, kiedy to na okolicznych ziemiach pojawił się ród Tasovców, przodków panów z Lomnicy. W 1416 roku od panów z Lomnicy zamek kupił Jan Ozor z Boskovic którego potomkowie posiadali Louke do 1464 roku. Wówczas na krótko warownia powróciła do rodu z Lomnicy, gdyż kupił ją jej członek, Bohuš. W 1480 właścicielem stał się Pertold z Tvorkova, który poślubił Katarzynę z Lomnicy. Ich synowie Ondřej i Kryštof z Tvorkowa posiadali Louke do roku 1496, kiedy kupił ją Vilém z Pernštejna. Bogaci i posiadający wiele zamków Pernštejnowie nie mieszkali w Louka, choć jeszcze na początku XVI wieku dokonali renowacji i modyfikacji budowli. Zgodnie z testamentem Viléma z 1521 roku zamek wciąż nadawał się do zamieszkania, ale gdy w 1560 roku sprzedawano majątek Louka Hanušowi Ferdinandowi z Hardeka, był już opisywany jako opuszczony.
Architektura
Zamek zbudowano na wzniesieniu na nieregularnym planie zbliżonym do prostokąta o wymiarach 65 x 27 metrów z wybrzuszeniem od strony północno – zachodniej. Skalistą płaszczyznę owego wybrzuszenia o wymiarach 16 x 15 metrów, umieszczoną w najwyższym punkcie wzgórza, zajmował budynek mieszkalny, prawdopodobnie o wieżowym charakterze. Jego obwarowania czyniły go samodzielnym dziełem obronnym. Od wschodu przystawiono do niego rodzaj przedbramia, zapewne mieszczącego również schody, konieczne do pokonania różnicy wysokości pomiędzy głównym dziedzińcem a budynkiem.
Przy północnej kurtynie murów obwodowych (o grubości 1,5 metra) usytuowano podłużny, czteroprzestrzenny budynek z piwnicą zasklepioną kolebkowo. Po jego przeciwnej stronie znajdował się kolejny, krótszy budynek o dwóch pomieszczeniach w przyziemiu. Z jego narożnikiem stykała się cylindryczna wieża – stołp o średnicy około 7 metrów, która prawie w całości występowała poza obwód murów obronnych. Jej funkcją było flankowanie bramy wjazdowej, lokalizowanej po stronie południowo – wschodniej, gdzie prowadziła wąskim korytarzem na południe od dwuprzestrzennego budynku. Zewnętrzną ochronę całego założenia zapewniał ziemny wał i szeroki przekop (między 16 a 27 metrów) ponad którym przerzucono drewniany most. Wieżowy pałac od południa i zachodu posiadał jeszcze dodatkową fosę i wał.
Stan obecny
Do dnia dzisiejszego z zamku zachowały się niewielkie fragmenty murów oraz jedna ze sklepionych kolebkowo piwnic. Wstęp na teren gęsto porośniętych roślinnością ruin jest wolny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Hrady, zámky a tvrze v Čechách, na Moravě a ve Slezsku. Jižní Morava, t. I, red. Z.Fiala, Praha 1981.
Plaček M., Ilustrovaná encyklopedie moravských hradů, hrádků a tvrzí, Praha 2001.