Historia
Królewskie miasto Jičín zostało założone prawdopodobnie pod koniec XIII wieku, a pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1293 roku. W 1316 roku Jan Luksemburski zastawił je Půtovi z Frýdlantu, a następnie Hynkovi z Valdštejna i Oldřichovi z Tuska. Miastem królewskim Jičín był do 1337 roku, potem należał do możnych rodów Vartenberków, a od 1487 roku do Trčków z Lípy.
Pierwsze obwarowania wokół Jičína zostały zbudowane w XIV wieku. Początkowo były to proste fortyfikacje w postaci drewnianego parkanu na kamiennej podmurówce, w XV wieku rozbudowane o drugi pas obwarowań. W trakcie wojen husyckich z początku XV miasto i jego obwarowania nie ucierpiało zbyt mocno, lecz od 1519 do 1589 roku niszczyło je osiem wielkich pożarów, z których szczególnie dwa ostatnie, w 1572 i 1589 roku, spaliły znaczną część zabudowy. Zapewne z tego powodu w drugiej połowie XVI wieku rozpoczęto gruntowną przebudowę i wymianę fortyfikacji na w pełni murowane. Między innymi w latach 1568-1578 wybudowana została Brama Valdická z wykorzystaniem starszego, gotyckiego muru. Początkowo była dwupiętrowa, lecz po pożarze z 1589 roku została podwyższona o kolejną kondygnację.
Po bitwie na Białej Górze właścicielem miasta stał się hrabia Albrecht von Wallenstein. Pomimo szalejącej wówczas w Czechach wojny trzydziestoletniej, Jičín przeżywał intensywny rozwój, co wiązało się również z dobrym utrzymywaniem oraz modernizacją obwarowań. Upadek ich znaczenia, jak w większości miast europejskich, rozpoczął się w XVIII wieku. Pociągnęło to za sobą pogorszenie stanu utrzymania oraz w konsekwencji prace rozbiórkowe w XIX stuleciu.
Architektura
Obwarowania miejskie Jičína składały się w XVI wieku z dwóch linii obronnych wzniesionych z dużych bloków piaskowca. Główny mur miał szerokość 1,2 metra i ponad 5 metrów wysokości, został także wzmocniony kilkoma cylindrycznymi basztami. Od wewnętrznej strony głównego muru biegła uliczka podmurna, która ułatwiać miała obrońcom poruszanie w chwilach zagrożenia. Przed głównym murem rozciągał się parometrowej szerokości, niezabudowany obszar międzymurza oraz zewnętrzny, niższy mur obronny i fosa.
Na drogach wychodzących z miasta usytuowano trzy wieże bramne: Valdická Brama po wschodniej stronie na drodze do Hořic i Hradca Králové, na południowym zachodzie, czyli na drodze do Kopidlna i Pragi – Velišská Brama, oraz na północy, w kierunku Sobótki i Mladá Boleslav – Brama Holínská. Ponadto funkcjonowały jeszcze dwie mniejsze furty: południowa Koželužská i zachodnia Hrnčířská. W średniowieczu w pobliżu Bramy Valdickiej stał gródek Koštofrank.
Stan obecny
Obwarowania miejskie zachowały się w najlepszym stanie po stronie wschodniej miasta, a częściowo po północno-zachodniej i południowej. Baszty przetrwały za domem nr 85, a częściowo za domem nr 103. Obecnie najlepiej zachowanym elementem obwarowań i jednocześnie jednym z symboli miasta jest, częściowo przebudowana w XVIII i XIX wieku, Brama Valdická.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Umělecné památky Čech, Moravy a Slezska, red. Poche E., t. I-IV, Praha 1977-1982.
Strona internetowa interregion.cz, Historie mesta Jičína a jeho nejblizsiho okoli.
Strona internetowa stredovek.com, Jičín.