Historia
Kościół po raz pierwszy wspomniany był w źródłach historycznych w 1350 roku jako świątynia farna. Podczas wojen husyckich został opuszczony. Od 1667 roku sporadycznie wykorzystywany był przez jezuitów. W związku z remontami zamku w XVI i XVII wieku, także kościół doczekał się wówczas renowacji.
Architektura
Kościół utworzony został z pojedynczej nawy na planie prostokąta oraz węższego od niej, kwadratowego prezbiterium po stronie wschodniej. W elewacji południowej nawy umieszczono trzy okna, dodatkowo po jednym w fasadzie zachodniej, a także we wschodniej i południowej ścianie prezbiterium. Wszystkie były stosunkowo wąskie, obustronnie rozglifione, zwieńczone trójliśćmi. Elewacja północna kościoła, zgodnie ze średniowieczną tradycją budowlaną, pozbawiona była okien, zarówno w nawie jak i prezbiterium. Wejście do wnętrza zapewniał ostrołukowy portal zachodni i południowy w nawie. W środku prezbiterium zwieńczono sklepieniem, natomiast nawę przykryto płaskim stropem drewnianym.
Stan obecny
Kościół zachował układ i bryłę typowej gotyckiej wiejskiej świątyni, z charakterystycznymi wysokimi dachami. Co więcej większość okien przetrwała w oryginalnej formie, w trzech z nich wciąż widoczne są trójlistne maswerki. Przetrwały także obydwa portale wejściowe, choć zachodni jest obecnie zamurowany.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Podlaha A., Šittler E., Soupis památek historických a uměleckých v Království českém, ročník 5. Politický okres Milevský, Praha 1898.