Historia
Budowę kościoła rozpoczęto z inicjatywy żony Wacława II, królowej Ryksy Elżbiety, w 1323 roku. W tym samym czasie ufundowała ona także przylegający do świątyni klasztor cysterek, zwany Aula Sanctae Mariae. Po śmierci w 1335 roku została w nim pochowana. W 1467 roku kościół został zniszczony przez wojska Wiktoryna, syna Jerzego z Podiebradów. Dziesięć lat później został odbudowany i ponownie konsekrowany.
W XVIII wieku wewnętrzny wystój kościoła zmieniono na barokowy. W tym okresie zakończono również przebudowę klasztoru. Z rozkazu cesarza Józefa II z 1783 roku konwent cystersów został zniesiony, a do Brna sprowadzili się augustianie, przynosząc ze sobą słynny srebrny obraz Czarnej Madonny, który został ofiarowany przez cesarza Karola IV w 1356 roku. Działalność edukacyjna zakonu augustianów sprawiła, że opactwo w Brnie stało się centrum życia duchowego, naukowego i kulturalnego w mieście. Związany z nim był między innymi Gregor Johann Mendel, który odkrył prawa dziedziczenia genetycznego oraz kompozytor muzyczny Leoš Janáček.
Architektura
Kościół jest gotycką budowlą wzniesioną z cegieł i kamienia wykorzystywanego w elementach konstrukcyjnych i dekoracyjnych. Inspiracją do jego powstania były prawdopodobnie gotyckie budowle w Nadrenii, Hesji i na Śląsku. Jest to budowla składająca się z korpusu, transeptu i poligonalnie zakończonego prezbiterium. Szczególnie interesująca jest część wschodnia kościoła, gdzie pomiędzy transeptem a prezbiterium umieszczono symetrycznie od północy i południa wielobocznie zamknięte kaplice. Całość wysokiej budowli została wzmocniona sięgającymi dachów przyporami, pomiędzy którymi wstawiono duże, ostrołukowe okna z maswerkami. Wewnątrz zarówno w nawie, prezbiterium jak i transepcie umieszczono sklepienia krzyżowo – żebrowe.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Strona internetowa wikipedia.org, Bazilika Nanebevzetí Panny Marie (Brno).