Historia
Zamek był w posiadaniu właścicieli wsi Březín, pierwotnie nazywanej Bržín. W źródłach pisanych pojawił się w 1321 roku jako siedziba Ivana z Bržína, prawdopodobnie członka rodu z Nečtiny, gdyż posiadał taki sam herb. Wiadomo także, iż w latach trzydziestych XIV wieku, pod rządami Jana Luksemburskiego, został podzielony pomiędzy trzech współwłaścicieli. Według badań archeologicznych zamek można datować na drugą połowę XIII wieku, a jego porzucenie na koniec XIV wieku. W 1401 roku w dokumentach wspomniany został Jindřich z Bržína, lecz zamiast o zamku mowa tam już o grodzisku (hradiště), dlatego przyjmuje się, iż zamek wówczas już nie funkcjonował. Liczne znaleziska broni w trakcie badań archeologicznych, między innymi grotów strzał i bełtów sugerują gwałtowny upadek warowni.
Architektura
Zamek wzniesiono na grzbiecie wydłużonego, bazaltowego wzniesienia zwanego Piekło o wysokości 604 metrów. Z powodu uszkodzenia wzgórza, ciężko odtworzyć pierwotny wygląd warowni. Z pewnością była ona dostosowana kształtem do terenu, a jej obwód murów obronnych wydzielał niewielki, podłużny i wąski dziedziniec. Po stronie południowej prawdopodobnie znajdowała się czworoboczna wieża, być może flankująca drogę wjazdową i bramę. Budynek mieszkalny mógł się znajdować po przeciwnej stronie obwodu. Droga do zamku wiodła od strony północno – wschodniej do krótkiego przekopu, gdzie na południowym wschodzie zakręcała, wspinała się na wał i kierowała do wnętrza warowni. Południowy, oddzielony rowem, pagórek mógł być dodatkowo ufortyfikowany.
Stan obecny
Zamek nie zachował się do czasów współczesnych, a co więcej teren wzgórza na którym był usytuowany został częściowo zniszczony. Przetrwała jedynie jego cześć północna, co z pewnością utrudni znacząco ewentualne przyszłe badania.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Durdík T., Ilustrovaná encyklopedie českých hradů, Praha 2009.
Hrady, zámky a tvrze v Čechách, na Moravě a ve Slezsku. Západní Čechy, t. IV, red. Z.Fiala, Praha 1985.