Historia
Zamek został wzniesiony pod koniec XIII wieku lub na przełomie XIII i XIV stulecia, jako strażnica kolonizowanych wówczas przez zakon krzyżacki pobliskich terenów. Strzegł także brodu nad Łabą, a jego strategiczne położenie pozwalało mu kontrolować karkonoskie podnóże. Datacja początków zamku możliwa jest tylko i wyłącznie dzięki znaleziskom archeologicznym, jako iż źródła pisane o fundatorze zamku i jego początkach milczą. W XIV wieku zamek posiadał Půta I z Turgova, który nabył go w 1325 roku od króla Jana Luksemburskiego. W niedługi czas potem zamek stracił na znaczeniu i został porzucony.
Architektura
Zamek miał nieregularny kształt, lekko zbliżony do owalu o wymiarach 40×45 metrów. Wzniesiono go na niewielkim wzgórzu zabezpieczonym od północy wyższą skarpą, a od południa sierpowatym rowem i ziemnym wałem. Zabudowę i mury wzniesiono z samego kamienia bez zaprawy murarskiej, co świadczy o pośpiechu przy wznoszeniu i niskiej jakości architektury. W północno – zachodniej część usytuowana była murowana wieża z drewnianą nadbudową. Pełniła ona funkcję mieszkalną i obronną. Odkryto także fundamenty budynku po stronie południowo – zachodniej z wąską dobudówką od strony dziedzińca. Budynek utożsamiany jest z kuchnią, natomiast dobudówka z kuźnią. Dodatkowo w narożniku po stronie południowo – wschodniej znajdował się jeszcze jeden mniejszy budynek. Zamek reprezentował typ słabo rozwiniętej warowni z donżonem, formę która musiała być bardzo popularna w średniowieczu.
Stan obecny
Zamek nie zachował się do czasów współczesnych. Obecnie teren po nim jest zalesiony i ogólnodostępny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Durdík T., Ilustrovaná encyklopedie českých hradů, Praha 2009.
Hrady, zámky a tvrze v Čechách, na Moravě a ve Slezsku. Východní Čechy, t. VI, red. Z.Fiala, Praha 1989.