Historia
Zamek został zbudowany przez Ratibora albo Smila z rodu Ranožírovców, przy czym Smil po raz pierwszy pisał się z Bílkova w 1253 roku. Był on ważnym dworzaninem Przemysła Ottokara II, jednak po bitwie pod Suchymi Krutami w 1278 roku, w trakcie której poległ wraz z królem, jego ród podupadł. Ješek, ostatni przedstawiciel rodziny udokumentowany został w 1303 roku. Przed połową XIV wieku majątek nabył rycerz z Hradca, a w 1399 roku Eliška z Hradca, żona Jana z Kravař. Zamek przetrwał wojny husyckie, lecz wkrótce potem stał się obiektem sporu. Miała go dzierżyć jako wiano Anna z Hradca, która poślubiła Hynka Ptáčka z Pirkštejna, ale z roszczeniami wystąpił jej krewny, Menhard z Hradca. W 1444 roku, po nocnym ataku Hynek zdobył warownię i zniszczył. Bílkov nie został już później naprawiony i stał się źródłem materiałów do budowy domów mieszkalnych.
Architektura
Zamek został ulokowany w obronnym z natury miejscu, otoczonym trzema stawami, z których dwa połączono szeroką fosą, którą trzeba było przebyć po około 30 metrowej długości moście. Średniowieczna osada z kościołem św. Jana ulokowana była po wschodniej stronie zamku. Niewiele wiadomo o jego układzie, być może miał on formę dwuczłonową z wydzielonym niewielkim przedzamczem. Tuż przed fosą znajduje się owalny pagórek, którego zachowana nazwa Bašta, wskazuje na istnienie tu dodatkowych obwarowań, chroniących przedpola zamku od strony osady.
Stan obecny
Zamek nie zachował się do czasów współczesnych, widoczne są jedynie niektóre ziemne wały i relikty murów. Teren jest w znacznym stopniu zajęty przez współczesną zabudowę mieszkalną.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Hrady, zámky a tvrze v Čechách, na Moravě a ve Slezsku. Jižní Morava, t. I, red. Z.Fiala, Praha 1981.
Plaček M., Ilustrovaná encyklopedie moravských hradů, hrádků a tvrzí, Praha 2007.
Strona internetowa hrady.cz, hrad Bílkov.