Historia
Grobowiec w St Lythans został wzniesiony w okresie neolitu około 4000-3000 roku p.n.e. Służył on jako miejsce wspólnego pochówku wczesnorolniczych społeczności, których osiadły od niedawna tryb życia pozwalał wznosić podobne budowle. Być może pełnił także funkcje ceremonialne, jako miejsce spotkań i obrzędów. Ciała zmarłych prawdopodobnie pozostawały odsłonięte, zanim kości przeniesiono do komory grobowej. Schyłek użytkowania megalitycznych grobowców nastąpił około 2500 roku p.n.e. podczas nadchodzącej epoki brązu.
Architektura
Grobowiec składał się z komory umieszczonej wewnątrz podłużnego kopca (cairn) utworzonego z mniejszych kamieni i ziemi. Kopiec prawdopodobnie miał około 24-27 metrów długości i 11 metrów szerokości, przy czym komora zajmowała jego wschodni kraniec. Obecnie składa się ona z trzech pionowych kamieni i kamiennej płyty pełniącej rolę stropu (capstone) o wadze do 35 ton. Kamień wierzchni, który opada w dół od południowego wschodu do północnego zachodu, ma długość 4 metrów, szerokość 3 metrów i 0,6 metra grubości. Wnętrza dwóch zwróconych do siebie, prostokątnych kamieni zostały wygładzone, a na górze trójkątnego, tylnego kamienia znajduje się trójkątny otwór, podobny do występujących w innych dolmenach, takich jak np. Trethevy Quoit w Kornwalii. Komora grobowa ma minimalną wewnętrzną wysokość 1,8 metra i orientowana jest w linii wschód – zachód, z wejściem skierowanym na południe. Jej wymiary wynoszą około 2,5 x 1,5 metra.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Castleden R., Neolithic Britain: New Stone Age sites of England, Scotland and Wales, London 1992.
Strona internetowa stone-circles.org.uk, St. Lythans Neolithic Chambered Long Barrow.
Strona internetowa wikipedia.org, St Lythans burial chamber.