Historia
Grobowiec, którego celtycka nazwa Maen y Bardd oznacza Kamień Barda, został zbudowany około 3500 roku p.n.e. na południowym stoku góry Tal y Fan. W jego pobliżu umieszczono kilka stojących kamieni oraz pozostawiono relikty okrągłych chat i ogrodzeń, które wskazują, iż tereny te były w okresie neolitu intensywnie zasiedlane i użytkowane. Obszar ten zachował znaczenie także w okresie rzymskim, kiedy to została zbudowana droga z Caernarfon do fortu Canovium w Caerhun.
Architektura
Prostokątna komora grobowa składała się z czterech ułożonych pionowo dłuższymi bokami kamieni, na których ułożono piąty, wielki kamień pełniący rolę stropu, posiadający imponujące wymiary 4×2 metry i 0,7 metra grubości. Wysokość komory grobowej wynosiła około 1,2 metra, wejście do niej możliwe więc było jedynie na czworaka lub w mocnym pochyleniu. W tym celu mogła być wykorzystywana szczelina o długości 1,1 metra i szerokości 1,2 metra w południowo – wschodniej części komory. Całość zapewne przykryta była kamiennym lub ziemnym kopcem (cairn), jednak niewielka ilość śladów oraz rozwleczenie małych kamieni na dużym obszarze uniemożliwia obecnie odtworzenie jego pierwotnego kształtu.
Stan obecny
Z prehistorycznego grobowca zachował się do czasów współczesnych dolmen, tworzący niegdyś komorę grobową, natomiast otaczający ją kopiec (cairn) uległ prawie całkowitemu rozproszeniu. Wstęp na teren zabytku jest wolny, lecz znajduje się on z dala od większych ośrodków miejskich, po północnej stronie lokalnej drogi biegnącej z miejscowości Rowen.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Castleden R., Neolithic Britain: New Stone Age sites of England, Scotland and Wales, London 1992.
The Royal Commission on The Ancient and Historical Monuments and Constructions in Wales and Monmouthshire. An Inventory of the Ancient and Historical Monuments in Caernarvonshire, volume I: east, the Cantref of Arllechwedd and the Commote of Creuddyn, London 1956.