Historia
Od XII wieku miejscowe dobra należały do rodu St Quintin, po których w 1220 roku przejęli je Siwardowie z nieodległego zamku Talyfan. Już jednak w 1245 roku majątek Richarda Siwarta został skonfiskowany przez earla Richarda de Clare, co też stało się powodem do pierwszego odnotowania w źródłach pisanych dworu w Llanquian. W 1262 roku zamek dzierżył niejaki Philip de Nerber z Castleton, prawdopodobnie obdarowany Llanquian przez earla po 1245 roku. Jego potomkowie z rodu Nerber mieszkali na zamku do XVI wieku, kiedy to prawdopodobnie z powodu zbyt skromnych warunków mieszkalnych został porzucony.
Architektura
Zamek zbudowano na niewielkim wywyższeniu terenu o średnicy około 20 metrów, u wschodnich stoków Stalling Down. Zbocza zapewniały dość dobre zabezpieczenie z każdej strony za wyjątkiem północnego – zachodu, gdzie teren zaczynał się wznosić. Tam też znajdowała się średniowieczna kaplica św. Jakuba, zaś pomiędzy nią a zamkiem ziemne wały wskazywałyby na funkcjonowanie jeszcze gospodarstwa.
Zamek otaczał przekop o głębokości co najmniej 2,4 metra, a nieregularny kamienny mur wieńczył skarpę kopca, otaczając niewielki owalny lub podkowiasty dziedziniec. W południowej części czworoboczny fragment terenu wysunięty był w stronę przekopu, mogła więc znajdować się tam nieduża wieża flankująca bramę, lub budynek pełniący rolę bramy.
W północno – zachodniej części zamku usytuowano pod skosem kamienny budynek, być może wieżowego charakteru, o wymiarach w planie 7,2 x 6,8 metrów i murach grubości od 0,8/1,2 do 2 metrów. Najgrubsza południowo – wschodnia ścianach mieściła schody, którymi przemieszczano się pomiędzy przyziemiem, a piętrem. Najniższa kondygnacja miała wymiary wnętrza 6,2 x 5,6 metra i była przykryta sklepieniem kolebkowym. Prawdopodobnie wzorem innych tego typu budowli pełniła rolę spiżarni lub składu, natomiast pomieszczenie mieszkalne znajdowało się na piętrze.
Stan obecny
Zamek stanowią dziś jedynie słabo zachowane, porośnięte roślinnością kamienne relikty głównego budynku, widoczne do poziomu wyprowadzenia sklepienia najniższej kondygnacji (w większości budowli zalega gruz z zawalonych ścian). Ponadto widoczne są pozostałości obwarowań wokół dawnego dziedzińca, przekop oraz ziemny wał, za wyjątkiem odcinka wschodniego.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Davis P.R., Forgotten Castles of Wales and the Marches, Eardisley 2021.
Salter M., The castles of Gwent, Glamorgan & Gower, Malvern 2002.
The Royal Commission on Ancient and Historical Monuments of Wales, Glamorgan Early Castles, London 1991.