Historia
Zamek a właściwie średniowieczny dwór został wzniesiony w XII wieku, jako siedziba biskupów St Davids. Był między innymi domem Giraldusa Cambrensisa, walijskiego mnicha, kronikarza, lingwisty i pisarza, który pełnił w latach 1175-1203 funkcję archidiakona Brecon. Opisał on Llanddew jako „małą rezydencją dobrze dostosowaną do zajęć literackich i kontemplacji wieczności”. Dwór został znacznie rozbudowany w pierwszej połowie XIV wieku przez biskupa Gowera. Opuszczono go w XVI wieku, a ruiny sprzedane w 1650 roku.
Architektura
Dwór został wzniesiony na planie nieregularnego czworoboku o długości 90 metrów z północy na wschód i 85 metrów z południa na zachód. Całość najprawdopodobniej zabezpieczała fosa lub rów i przynajmniej dwie półokrągłe wieże: po stronie południowo – zachodniej i północno – zachodniej. Głównym elementem był usytuowany w północnej części założenia budynek o wymiarach około 18×12 metrów, posiadający sklepioną dolną kondygnację o wymiarach 15×7 metra z podstawą dla umieszczonego wyżej paleniska. Grubość ścian wynosiła 1,2 metra. Po zachodniej stronie budynku we fragment muru obwodowego wstawiono zwieńczoną półkoliście wnękę mieszczącą studnię.
Stan obecny
Pozostałości zamku składają się z dwóch narożnych fragmentów ścian głównego budynku, pozostałości dwóch okrągłych wież po stronie północno – zachodniej i południowo – zachodniej oraz fosy wzdłuż północno – wschodniej strony. Mury przetrwały do maksymalnej wysokości 2,5 metra. Na końcu południowo – wschodniej ściany znajduje się ostrołukowy portal, widać także relikty dużego ostrołukowego okna i studnię biskupa Gowera pochodzącą podobno z 1340 roku.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Salter M., The castles of Mid Wales, Malvern 2001.
Strona internetowa britishlistedbuildings.co.uk, Ruins of Llanddew Castle.
Strona internetowa coflein.gov.uk, Llanddew, Bidhop’s Palace (remains).