Historia
Budowla obronna Coroghan prawdopodobnie powstała pod koniec XVI lub w XVII wieku. Pełniła ona rolę refugium już jakiś czas przed wzniesieniem murowanych zabudowań i najpewniej nie była na stałe zamieszkiwana, o czym świadczą małe gabaryty zamku i niedostępna lokalizacja. Lokalna tradycja utożsamiała Coroghan z Donaldem MacDonaldem z Clanranald i jego żoną Marion MacLeod, która miała tu być przetrzymywana przez zazdrosnego męża.
Architektura
Coroghan wzniesiono na niedużej, nadmorskiej skale o bardzo stromych, prawie pionowych skarpach, wznoszących się około 21-24 metry ponad lustro wody. Cypel posiadał dogodne połączenie z lądem jedynie za pomocą wąskiej szyi po stronie zachodniej, wznoszącej się niecałe 8 metrów nad wybrzeżem i opadającej w miarę łagodnym stokiem o formie zbliżonej do grobli.
Miejsce w którym szyja osiągała skałę zablokowano jedyną murowaną budowlą, w postaci wieży o dość cienkich murach (0,7 metra grubości) i wymiarach wnętrza około 3×2 metry. Pełniła ona rolę budowli bramnej, której południowy mur przedłożony został ku zachodowi przegradzając wejściową ścieżkę. Skała z jednej strony i wieża z drugiej utworzyły w ten sposób rodzaj sieni wejściowej przeprutej dwoma przejściami umożliwiającymi dostanie się na szczyt skały. Zewnętrzne wrota wejściowe mogły być blokowane ryglem.
Kilka wykutych w skale stopni umożliwiało przejście do górnej kondygnacji wieży, przedzielonej na dwie izby: większą wschodnią oświetlaną pięcioma otworami o różnej wielkości i kształtach oraz mniejszą zachodnią ze co najmniej dwoma otworami w murze. Poniżej znajdowała się jeszcze dolna, piwniczna kondygnacja powstała częściowo na skutek wykorzystania naturalnie uformowanego dołu. Wejście do niej prawdopodobnie odbywało się za pomocą klapy w podłodze z poziomu górnej izby, a doświetlenie zapewniały dwie wąskie szczeliny. Zabudowa na szczycie skały jeśli istniała to musiała być utworzona z materiałów nietrwałych i nie pozostawiła po sobie śladów.
Stan obecny
Do dnia dzisiejszego na nadmorskim cyplu zachowały się pozostałości dwóch kondygnacji wieży. Nie są one zabezpieczone i wstęp do nich umożliwiony jest dla każdego kto nie boi się upadku z wysokiego klifu.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Coventry M., The castles of Scotland, Prestonpans 2015.
MacGibbon D., Ross T., The castellated and domestic architecture of Scotland from the twelfth to the eighteenth century, t. 5, Edinburgh 1892.
The Royal Commission on the Ancient and Historical Monuments and Constructions of Scotland. Ninth report with inventory of monuments and constructions in the outer Hebrides, Skye and the Small Isles, Edinburgh 1928.