Historia
Pierwotny romański kościół powstał po inwazji tatarskiej w 1241 roku. Dwa lata później miejscowi osadnicy, najwyraźniej pochodzenia walońskiego, otrzymali od króla Beli IV przywilej. Wieś wspominana została później w dokumentach z 1258 i 1262 roku. Najpewniej w tym okresie zbudowany został kościół farny, gdyż o jego „królewskim” proboszczu wspomniano w dokumencie z 1273 roku w którym król Władysław odnowił starsze przywileje. Na początku XIV wieku kościół został uszkodzony w trakcie walk króla Karola Roberta z Mateuszem Csákiem, węgierskim możnowładcą suwerennie władającym zachodnią częścią dzisiejszej Słowacji. W 1434 zniszczoną budowlę częściowo rozebrano i znacząco przebudowano w późnym stylu gotyckim. Wieża kościoła została zmodyfikowana w pierwszej połowie XIX wieku.
Architektura
Późnogotycki kościół powstał jako budowla trójnawowa, pseudobazylikowa z wielobocznie zamkniętym prezbiterium i zakrystią. Środkowa, wyższa nawa otwiera się arkadami na boczne, lecz nie posiada oświetlenia własnych okien. Została ona wzniesiona na fundamentach starszej świątyni z XIII wieku. Prezbiterium i nawy posiadają liczne przypory, pomiędzy którymi umieszczono gotyckie, ostrołukowe okna. Kościół jest drugą co do wielkości świątynią na Spiszu (po kościele św. Jakuba w Lewoczy) o długości 53 metrów i szerokości 21,5 metra. Wewnątrz zwieńczono go sklepieniem gwiaździstym w nawach bocznych i krzyżowo – żebrowym w nawie głównej. Z pierwotnego wyposażenia zachował się XV-wieczny krucyfiks mistrza Pawła z Lewoczy, gotyckie pastoforium i chrzcielnica z 1497 roku.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Mencl V., Stredoveká architektúra na Slovensku, Praha 1937.
Strona internetowa mojakomunita.sk, Farský kostol sv. Jána Krstiteľa v Spišských Vlachoch.